سخنرانی
وحدت امت اسلامی ـ مشکلات اساسی کشورهای اسلامی
سخنرانی در جمع سفیر و هیأتی از پاکستان (وحدت ـ مشکلات کشور)
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: صحیفه امام

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 14 آب‍ان‌ ‭1358

زمان (قمری) : 14 ذی الحجه ‭1399

مکان: قم

شماره صفحه : 485

موضوع : وحدت امت اسلامی ـ مشکلات اساسی کشورهای اسلامی

زبان اثر : فارسی

حضار : سفیر و هیأت سیاسی ـ نظامی پاکستانی

سخنرانی در جمع سفیر و هیأتی از پاکستان (وحدت ـ مشکلات کشور)

سخنرانی

‏زمان: 14 آبان 1358 / 14 ذی الحجه 1399‏

‏مکان: قم‏

‏موضوع: وحدت امت اسلامی ـ مشکلات اساسی کشورهای اسلامی ‏

‏حضار: سفیر و هیأت سیاسی ـ نظامی پاکستانی‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

اتحاد امت اسلام 

‏     من از شما و رئیس جمهور محترم‏‎[1]‎‏ تشکر می کنم. و سلام من را به آقای رئیس‏‎ ‎‏جمهور برسانید. و همین طور سلام ملت ما را به ملت بزرگ خودتان.‏

‏     آنچه که ملتها را به هم نزدیک می کند و یک ملت باید از آن، تحقق پیدا بکند؛ آن‏‎ ‎‏اسلام است. و قبل از هر چیز که ما با پاکستان دوستی داریم، اُخوَّت اسلامی است. اسلام‏‎ ‎‏یک ملت واحده است. و ممالک اسلامی، مثل محله های یک شهر به هم نزدیک اند. و‏‎ ‎‏همه روی قواعد اسلامی موظف اند که با هم متحد باشند. و همه زیر پرچم توحید،‏‎ ‎‏متحدالکلمه با کسانی که برخلاف اسلام هستند، مقابله کنند و آنها را هدایت کنند به‏‎ ‎‏اسلام، و خودشان را حفظ کنند از شرّ آنها.‏

‏     جمهوری ما و جمهوری شما هر دو جمهوری اسلامی است. و جمهوری اسلامی‏‎ ‎‏باید همان طور که لفظ حکایت می کند، باید محتوا هم از اسلام حکایت بکند. ما باید‏‎ ‎‏همه توجه به این داشته باشیم که نکته ای که در صدر اسلام مسلمین را غلبه داد، و آن‏‎ ‎‏چیزی که باعث شد که یک جمعیت کمی بر آن جمعیتهای زیاد با تجهیزات زیاد غلبه‏‎ ‎‏کرد آن چی هست؟ آن جهتی که موجب پیروزی مسلمین شد در صدر اسلام؛ آنکه طرز‏‎ ‎‏حکومت اسلام و حکومت پیغمبر اسلام و خلفایی که حکومت کرده اند، با حکومتهای‏‎ ‎‏دیگر تفاوت داشت. بنای این حکومتهای اسلامی بر این نبود که حکومت تمام نظرش به‏

‏این باشد که فرمانفرمای ملت باشد. حکومت خودش را از ملت می دانست. چنانچه ملت‏‎ ‎‏هم خودش را از حکومت می دانستند.‏

از نشانه های حکومت اسلامی 

‏     یکی از نشانه های حکومت اسلامی و امتیاز او با حکومتهای طاغوتی ـ که حکومت‏‎ ‎‏مقابل اسلام است ـ همین طرز حکومت است. حکومتهای طاغوتی از ملتها جدا هستند و‏‎ ‎‏به ملتها فرمانروایی می کنند و ملتها هم از آنها جدا هستند. و لهذا اگر مشکلی برای‏‎ ‎‏حکومت پیدا بشود آن مشکل را ملتشان رفع نمی کند، و مشکلاتی که برای ملت حاصل‏‎ ‎‏می شود، اگر چنانچه به نفع حکومت نباشد، رفع نمی کند. و اما حکومت اسلامی اینطور‏‎ ‎‏است که اگر چنانچه برای ملت یک نابسامانی پیش بیاید، حکومت آن را مال خودش‏‎ ‎‏می داند، و اگر برای حکومت یک مشکلی پیدا بشود، آن مشکل را ملت از خودش‏‎ ‎‏می داند، و لهذا کوشش می کند در رفع آن.‏

دو مشکل اساسی ممالک اسلامی 

‏     به نظر من، اساس مشکلاتی که برای آن ممالک اسلامی هست از همه بالاتر، دو تا‏‎ ‎‏مشکل است؛ یک مشکل، مشکل بین حکومتها و ملت است که حکومتها از ملت جدا‏‎ ‎‏هستند به حسب نام، یعنی نه حکومتْ خودش را از ملت می داند، نه ملتْ خودش را از‏‎ ‎‏حکومت. کلید این مشکل به دست حکومتهاست، اگر چنانچه حکومتها طوری باشند که‏‎ ‎‏ملت احساس کند که اینها خدمتگزار او هستند ملتها حاضرند برای همکاری. شما‏‎ ‎‏ملاحظه کنید که این مملکت ما الآن چه وضعی دارد، در صورتی که باز ما نتوانستیم‏‎ ‎‏اسلام را در اینجا به حسب آن مقصد حقیقی اش پیاده کنیم. الآن یک نسیمی از اسلام در‏‎ ‎‏این مملکت آمده است، و همین نسیم خفیفی که از اسلام آمده است اسباب این شده‏‎ ‎‏است که ملت ما با حکومت جدا نیستند، با ارتش جدا نیستند. اگر امروز برای حکومت‏‎ ‎‏یک مشکلی پیدا بشود، داوطلب اند ملت ما برای رفع اشکال. اگر برای ارتش یک‏‎ ‎‏مشکلی پیدا بشود، آنها چون از خودشان می دانند، او را، داوطلب اند برای رفع اشکال. و‏

‏بعکس هم اینطور است که حکومتها، ارتش، ژاندارمری، قوای انتظامی، دیگر آنطور‏‎ ‎‏نیستند که درصدد باشند که ملت را بکوبند، خدمت می کنند به ملت. از این جهت این رمز‏‎ ‎‏پیروزی است که ما الآن در مقابل قدرتهای بزرگ به دست آوردیم.‏

‏     سلام مرا به رئیس جمهورتان برسانید و بگویید کوشش کنید که این مشکلی را که بین‏‎ ‎‏دولت و ملت هست، در هر جا که هست، شماها کوشش کنید که این مشکل را رفع کنید‏‎ ‎‏که کلید این مشکل در دست خود شماست. بنای بر این نداشته باشید که حکومت کنید بر‏‎ ‎‏مردم. بنای این را داشته باشید که خدمت کنید به مردم.‏

‏     مشکل دوم که باز از مشکلهای اساسی است برای دولتها و ملتهای اسلام؛ مشکلی‏‎ ‎‏است که بین خود دولتهاست. در عین حالی که اسلام دعوت کرده است بر اتحاد، و قرآن‏‎ ‎‏کریم مسلمین و مؤمنین را ‏اِخْوَه‎[2]‎‏ می داند، در عین حال می بینیم که بین دولتهای اسلامی‏‎ ‎‏بعضی با بعض اختلافات هست. چرا باید دو تا حکومت ـ که هر دو اسلامی هستند، و هر‏‎ ‎‏دو مال یک پدیده که پدیدۀ اسلامی است، متعلق به یک حقیقت هستند، قرآنِ آنها یکی‏‎ ‎‏است، پیغمبرِ آنها یکی است ـ چرا نباید دعوت اسلام را قبول کنند؟ آن هم، آن دعوتی‏‎ ‎‏که به نفع خود آنهاست. اگر این دعوت قبول بشود و دولتهای اسلامی با هم اتحاد داشته‏‎ ‎‏باشند، ولو حدود ممالکشان محفوظ، لکن با هم متحد باشند، اگر این اتحاد حاصل‏‎ ‎‏بشود، آن وقت یک میلیارد جمعیت مسلمین یک قدرت عظیم خواهد بود که از همۀ‏‎ ‎‏قدرتها بیشتر و بالاتر است. با اینکه مجهز به ایمان هستند که از همۀ تجهیزات بالاتر است.‏

‏     این دو مشکل که من به طور اجمال گفتم؛ اساس بزرگ مشکلاتی است که برای‏‎ ‎‏مسلمین هست که اگر این دو مشکل رفع بشود تمام مشکلات مسلمین رفع می شود. و آن‏‎ ‎‏مجدی که در صدر اسلام برای مسلمین بود به دست می آید. و چنانچه خدای نخواسته تا‏‎ ‎‏آخر بخواهد اینطور باشد که حکومتها با ملتها جدا از هم باشند، و حکومتها با حکومتها‏‎ ‎‏مخالف باشند، باید مأیوس شد از اینکه ما بتوانیم و شما بتوانید آن مَجْدی را که؛ در صدر‏

‏اسلام بود به دست بیاوریم.‏

دعوت به برادری میان شیعه و سنی

‏     اخیراً باز من تکرار می کنم. سلام ‏‏[‏‏من‏‏]‏‏ به آقای رئیس جمهور، آقای ضیاءالحق و به‏‎ ‎‏شما و به برادران پاکستانی ‏‏[‏‏برسانید‏‏]‏‏، و این معنا را باز می خواهم که این جدایی مابین‏‎ ‎‏مذهب، یک اساسی است که ما را به نیستی دارد می کشد. اینها باید همه با هم متحد‏‎ ‎‏باشند، تا اینکه اساس اسلام را ما بتوانیم در همه جا پیاده بکنیم. و در آنجا هم که این دو‏‎ ‎‏مذهب هست، مذهب اهل سنت هست و مذهب شیعه هست؛ کوشش کنید که با هر دو به‏‎ ‎‏طور برادری رفتار کنید، و سفارش کنید که آنها هم با هم به طور برادری رفتار کنند،‏‎ ‎‏چنانچه ما الآن در ایران کوشش داریم که برادرهای اهل سنت خودمان را با خودمان‏‎ ‎‏متحد کنیم و با هم باشیم و بر مشکلات ان شاءالله غلبه کنیم. و من از خدای تبارک و تعالی‏‎ ‎‏سلامت و توفیق همۀ ممالک اسلامی و همۀ حکومتهای اسلامی را و همۀ ملتهای اسلام‏‎ ‎‏را خواهان هستم.‏

‎ ‎

  • ـ ژنرال محمد ضیاءالحق، رئیس جمهوری پاکستان.
  • ـ برادران، سورۀ حجرات، آیۀ 10.