به یاد دارم که سال 1359 گاهى به مناطق جنگى مىرفتم، هرچند هفته یک بار براى نماز
جمعه تهران مىآمدم و از راه که مىرسیدم، اول خدمت امام مىرفتم، یک بار که خدمت
ایشان رفته بودم، لباس کار سربازى به تنم بود، وقتى سوار هواپیما مىشدم که به تهران
بیایم، قبا مىپوشیدم و عمامه سرم مىگذاشتم و لباس سربازى هم تنم بود؛ یعنى لباسى
نداشتم که عوض کنم، و همان طورى هم خدمت امام مىرفتم، ایشان وقتى که چشمشان
به این لباس نظامى افتاد، تعبیرى کردند، ایشان گفتند: مایه افتخار است که یک روحانى،
لباس رزم به تنش مىکند و این درست است و همان چیزى است که باید باشد.
منبع: خاطرات و حکایتها؛ ج1، ص90
.
انتهای پیام /*