یکى از ویژگیهاى کلاس درس حضرت امام این بود که ایشان با برخورد خوبشان، طلبه را وادار مىکردند که کلاس درس را به کلاس بحث و گفتگو مبدل کند، اگر اشکال کننده اشکالش سطحى بود که یکجورى از کنارش رد مىشدند، ولى اگر اشکال منطقى و حساب شده بود، امام تا آخر کار مىایستادند تا مطلب روشن شود.
یکى از کسانى که امام روى اشکالهایشان حساب مىکردند، استاد شهید مطهرى ـ رضوان اللّه تعالى علیه ـ بود، حضرت امام آنقدر بحث را تعقیب مىکردند تا به نتیجه مىرساندند، خیلى وقتها
استاد شهید مطهرى تسلیم مىشد و مىگفت خوب، بس است؛ ولى حضرت امام به این سادگى مسأله را رها نمىکردند و مىفرمودند: نه، باید این مطلب روشن شود.
خیلى امام در بحثها سر سخت بودند، مخصوصاً اگر طرف مقابل، طلبه روشن و فهیمى بود، حضرت امام هم خوششان مىآمد و با برخوردى مناسب، آن طلبه را تشویق مىکردند. و در نتیجه کلاسهاى درس ایشان بسیار زنده و پر تحرک و پویا بود.
.
انتهای پیام /*