یکى از ویژگیهاى کلاس درس حضرت امام این بود که ایشان با برخورد خوبشان، طلبه را وادار مى‏کردند که کلاس درس را به کلاس بحث و گفتگو مبدل کند، اگر اشکال کننده اشکالش سطحى بود که یکجورى از کنارش رد مى‏شدند، ولى اگر اشکال منطقى و حساب شده بود، امام تا آخر کار مى‏ایستادند تا مطلب روشن شود.
یکى از کسانى که امام روى اشکالهایشان حساب مى‏کردند، استاد شهید مطهرى ـ رضوان اللّه‏ تعالى علیه ـ بود، حضرت امام آنقدر بحث را تعقیب مى‏کردند تا به نتیجه مى‏رساندند، خیلى وقتها استاد شهید مطهرى تسلیم مى‏شد و مى‏گفت خوب، بس است؛ ولى حضرت امام به این سادگى مسأله را رها نمى‏کردند و مى‏فرمودند: نه، باید این مطلب روشن شود.
خیلى امام در بحثها سر سخت بودند، مخصوصاً اگر طرف مقابل، طلبه روشن و فهیمى بود، حضرت امام هم خوششان مى‏آمد و با برخوردى مناسب، آن طلبه را تشویق مى‏کردند. و در نتیجه کلاسهاى درس ایشان بسیار زنده و پر تحرک و پویا بود.

. انتهای پیام /*