وقتی که حوزه در فصل تابستان و یا ماه محرم و یا مناسبتهای دیگر تعطیل می شد، امام نصایحی به طلبه ها و شاگردان می کردند که از آن نصایح، توحید می بارید. انسان کاملاً احساس می کرد.
امام می فرمودند: «شما وظیفه تان را انجام دهید، به شهرهایتان که می روید، دین خدا را تبلیغ کنید. موضع علیه همدیگر نگیرید. جنبه های مالی و نفسانی و دنیایی را زیر پا بگذارید. شما وقتی در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی عزیزید که چنین باشید. وقتی در دل مردم جا دارید که اینطور باشید. از موضعگیریهای برخاسته از نفسانیات، برحذر باشید. از اینکه چیزی را که نمی دانید، به عنوان دین نقل کنید، برحذر باشید. دین خدا را، آنطور که می دانید بیان کنید و سعی کنید آنچه هست و آنچه واقعیت است بگویید».
طلبه ها با قبول صددرصد، به این حرفها نگاه می کردند. همۀ ما می دانستیم که این سخنها از دل برمی خیزد و خود ایشان اهل این راهند.
منبع: سلسلۀ موی دوست، ص21
.
انتهای پیام /*