ما دوران جوانی امام را درک نکردهایم، ولی از بزرگترها مطالبی را
شنیدهایم که همه آنها بزرگی و عظمت روحی امام را حکایت میکند.
امام میفرمودند پس از حرکت آقای حائری از اراک به قم، ما به قرآن
تفأل زدیم، این آیه آمد: منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارةً
اخری. من پیش خود گفتم که نشو و زندگی و مرگ در قم خواهد بود و
روی این اصل به قم حرکت کردیم.
در میانسالی حضرت امام یکی از مدرسین درجه یک بودند و از
خفقان پهلوی متنفر بودند و با آن مبارزه میکردند و شاهد، جریان کتاب
کشفاسرار است که علیه پهلوی و وهابیت نوشته شده است.
امام طلاب را نهی کردند که شب در منزل امام بخوابند و میفرمودند
کماندوها حمله میکنند و شما را زخمی و معلول میکنند و من باید یک
عمر ناراحت باشم؛ ولی من عرض کردم این تکلیف شما است و ما باید
در این خانه بمانیم و امام دیگر چیزی نفرمودند.
منبع: صحیفه دل، ص71
.
انتهای پیام /*