حضرت امام، بر مبناى تعهد و بنا به اعتقاد اسلامى، کوشش مىکردند
همان را عمل کنند که مىفرمودند. مثلاً اگر وقت وضو گرفتن به یکى از
اعضاى خانواده، تذکر مىدادند که آب را بیش از حد مصرف نکنید، این عمل
را خودشان نیز دقیقاً انجام مىدادند. روزى یکى از دوستان پسرم به او گفته
بود که براى تبرک و تیمن، مقدارى از چکیدۀ آب وضوى حضرت امام را به او
بدهد تا به عنوان شفا به بیمارى بدهند. پسرم به شوخى به من گفت که: پدر!
یک شیشه از چکیدۀ آب وضوى حضرتامام تهیه کردهام. من واقعاً تعجب
کردم. براى اینکه بارها دیده بودم که وقتى حضرتامام وضو مىگیرند،
آنقدر آب روى دستشان مىریزند که از دست پایین نریزد. گفتم: چه کار
کردى؟ گفت: یک کاسه گذاشتم زیر دست امام، که چکیدۀ آب وضو آنجا
بریزد. بعد آن آب را ریختم داخل یک شیشۀ کوچک دارو. ملاحظه بفرمایید
وقتى که مىگفتند آب نباید هدر برود، خودشان دقیقاً انجام مىدادند و
الگویى براى دیگران بودند.
منبع: امید انقلاب، ش 224 (خرداد 1369) ص 10
.
انتهای پیام /*