امام وقتى در مسأله‏اى وارد مى‏شد اول یک‏قدرى نقل اقوال مى‏کرد بعد مدارک و دلایل اقوال را ذکر مى‏کرد. سپس مابین اینها یکى را اختیار مى‏کرد بعد تمام آن اقوالى که مخالف با آن مبنا بود را رد مى‏کرد. قاعده‏اش هم این بود وقتى که مطالب دیگران را نقل مى‏کرد اینطور نبود که به نحو اجمال نقل کند، حقش را ادا مى‏کرد که نسبت به آنها خداى‏نکرده بى‏انصافى نشود. مطالب را خوب بیان مى‏کرد، خوب تقریر مى‏کرد و خوب تثبیت مى‏کرد بعد این دفعه مى‏آمد مورد اشکال یا مناقشه قرار مى‏داد. روشى که مرحوم امام در فقه داشت این بود که اول یک کتابى را مثلاً بحث مکاسب کتاب بیع و حرف شیخ انصارى را ذکر مى‏کرد بعد اقوال دیگران را نقل مى‏کرد. ادلۀ آنها را مى‏گفت بعد مطلبى را خودش اختیار مى‏کرد مابقى ادلۀ آنها را رد مى‏کرد و مطلب خودش را تثبیت مى‏کرد.

منبع: سلسلۀ موى دوست، ص75

. انتهای پیام /*