عروجی که بغض ها را ترکاند

هنگام شهادت آقا مصطفی در اول آبان ماه سال 1356 ما در قم بودیم.خبر درگذشت آقا مصطفی شروعی بود برای این که یک عده بغض‌ها را بترکانند، لذا در ختم‌هایی که گرفته شد آقای آل طه، آقای برقعی در قم منبر رفتند ، از امام و از حاج آقا مصطفی و انقلاب گفتند. ساواک کنترل از دستش بیرون شده بود و کمتر می‌توانست کسی را دستگیر کنند. مردم نیز روشن شده بودند و می گفتند که حاج آقا مصطفی را شهید کرده اند. شهادت حاج آقا مصطفی طلیعه‌ای شد برای این که مردم بتوانند آزادانه از امام اسم ببرند. ازدحام جمعیت در مساجد ختم حاج آقا مصطفی زیاد بود. در تهران و در مسجد ارک آقای شیخ حسن روحانی سخنرانی کرد.امام که فرمودند:مرگ مصطفی از الطاف خفیه الهی بود، برای ما خیلی معنا و پیام داشت . واقعاً از الطاف خفیه بود، از همان جا نهضت و انقلاب اوج گرفت و پیشرفت کرد و دیگر رژیم نتوانست مانع بشود. من مرکز تبلیغم همان رودبار قصران و اوشان و فشم بود و هر موقع که شب جمعه یا تعطیلات می‌آمدم به مناسبت شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی، یادی از یادگار امام می کردیم چرا که اگر زمینه فراهم باشد و انسان حق مطلب را ادا نکند به مستمع خیانت کرده است.

برگرفته از خاطرات حجت الاسلام و المسلمین مطهری یزدی