به مناسبت سالروز فاجعه انفجار دفتر حزب جمهوری و شهادت آیت الله دکتر بهشتی و هفتاد و دو یار انقلاب، خاطره ای در خصوص جایگاه رفیع آن شهید مظلوم نزد امام امت (ره)، تقدیم خوانندگان محترم می گردد:
برای امام بیماری قلبی پیش می آید و به تهران منتقل می شوند. در بیمارستان می فرمایند قانون اساسی وظایفی از جمله تعیین ریاست دیوان عالی و دادستان کل کشور را بر عهده ام گذاشته که می خواهم زودتر انجام شود. آقای بهشتی طفره می رود و حتی چند بار با امام بحث می کند. اما حضرت امام به طور جدی از آقای بهشتی می خواهند و به ایشان می گویند من شما را مکلف می دانم که این کار را بپذیرید.
وقتی ایشان آمدند، احوال امام را پرسیدیم و بعد ماجرا را توضیح دادند. خلاصه قضیه این بود که امام گفته بودند من وظایفی قانونی دارم مانند تعیین شورای نگهبان، تعیین رئیس دیوان عالی و دادستان کل کشور و چند کار دیگر که باید با استناد به قانون انجام دهم. در مورد شورای نگهبان تصمیم گرفته بودند و در مورد قوه قضائیه، رو به آقای بهشتی می گویند که بنده شما را در نظر گرفته ام. آقای بهشتی می گویند بنده با همه ارادتی که دارم، نمی توانم بپذیرم؛ زیرا برنامه ای برای خود دارم که رسیدگی به حزب و کارهای مطالعاتی و طلبگی است و این را برای انقلاب ضروری می دانم. امام می گویند من می خواهم فردی در قوه قضائیه باشد که قلبم آرام بگیرد. آقای بهشتی می گویند من فردی را به شما معرفی می کنم که این مسئولیت را بر عهده بگیرد. تا اینکه امام می گویند من قبول این مسئولیت را بر شما تکلیف می کنم.
اینجا امام از موضع یک رهبر حرف می زنند. هم استاد آقای بهشتی، هم یک فقیه برجسته و هم مرجع تقلید هستند و اینجاست که آقای بهشتی به ناچار علیرغم میل خود، این مسئولیت را می پذیرد.
البته آقای بهشتی همان جا می گویند از آنجایی که باید بتوانم با دادستان کل کشور هماهنگ باشم؛ پیشنهاد می کنم آقای موسوی اردبیلی به عنوان دادستان کل کشور انتخاب شوند که آقای موسوی اردبیلی هم در آن جلسه و هم بعد از جلسه به آقای بهشتی اعتراض می کند.
من این را هم از آقای بهشتی شنیده ام و هم آقای بهشتی در جایی مطرح فرموده اند که ما نوارش راداریم که البته به صورت خلاصه است.همینطور از آیت الله موسوی اردبیلی شنیده ام که در آن جلسه حاضر بودند.
منبع: گفت و گو با دکتر علیرضا بهشتی، فرزند شهید بهشتی، پرتال امام خمینی (س)