«منافقین» اصطلاحی است که در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در مورد سازمانی به نام «سازمان مجاهدین خلق ایران» توسط حضرت امام رحمه الله به کار برده شد. آن هم به دلیل توطئه ها و جنایت های فراوانی که از سوی این سازمان در قالب، قتل و ترور، تظاهرات، جنجال آفرینی و... انجام می شد که هدفی جز سرنگونی نظام نوپای اسلامی و به قدرت رسیدن را نداشت. همان طور که اعمال و رفتار فردی ریشه در اعتقاد و تفکر فرد دارد، برنامه ها و خواهش های هر سازمان نیز ریشه در «ایدئولوژی» و «اندیشه» رهبران آن سازمان یا گروه سیاسی دارد. بنابراین به منظور ریشه یابی و تحلیل خط مشی منافقین در دهه های بعد از انقلاب، باید اهداف و ایدئولوژی برپادارندۀ این سازمان را از اساس و آغاز شکل گیری بررسی نمود. در ذیل عملکرد سازمان را بررسی می کنیم:
محور نخست: آغاز شکل گیری سازمان در سال ۱۳۴۴ تا سال ۱۳۵۰ است که در این دوره هرچند سازمان با شعار مبارزه با «امپریالیست» به صحنۀ اجتماعی جامعه پا نهاده بود، ولی در عمل، خود را از کار سیاسی دور نگه داشت تا در فضایی مخفی، ایدئولوژی خود را تعریف کند. ایدئولوژی که در نهایت از اسلام واقعی به دور بود و در واقع التقاطی از «اسلام» و «مارکسیست» بود و سران سازمان در پی تثبیت آن برای اعضا بودند. محور دوم: مربوط به سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ بود که این دوران آبستن دو واقعۀ مهم و تلخ برای سازمان بود؛ یکی ضربۀ شهریور ۱۳۵۰ به نهال نوپای سازمان که موجب چند پاره شدن آن شد و دیگری تغییر ایدئولوژی بسیاری از اعضا و رهبران سازمان از اسلام به سوی مارکسیست که رقم زنندۀ رفتار آنان در دورۀ بعد شد. محور سوم: مربوط به بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا خروج آنان از کشور در سال ۶۱ بود که استراتژی سازمان که تا این مقطع، چهرۀ نفاق خود را آشکار ساخته بود، ابتدا نفوذ در رده های بالای نظام و در نهایت در دست گرفتن قدرت بود که با هوشیاری حضرت امام رحمهُ الله نقشۀ آنان، برملا شد، آنان نیز در نهایت، سلاح ترور و توطئه را در دست گرفتند.
به دنبال عزل بنی صدر از سوی رهبر انقلاب در ۲۰ خرداد ۶۰ و رأی مجلس به عدم کفایت سیاسی بنی صدر در ۲۷ خرداد، سازمان در ۲۸ خرداد ماه ۱۳۶۰، رسماً حرکت مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی را اعلام کرد تا به زعم دیرین رجوی ایران را به لبنان تبدیل کند. عصر روز ۳۰ خرداد، در تهران و چند شهر بزرگ دیگر، هواداران و وابستگان سازمان، راهپیمایی هایی را به منظور حمایت از بنی صدر و اعتراض به مجلس ترتیب داده بودند. آقای هاشمی رفسنجانی در خاطرات روزانۀ خود در مورد ۳۰ خرداد می نویسد:
... گروهک های مجاهدین خلق تدارک وسیعی برای ایجاد آشوب و جلوگیری از کار مجلس دیده بودند و به نحوی اعلان مبارزۀ مسلحانه کرده اند، از ساعت چهار بعد از ظهر به خیابان ها ریختند و تخریب و قتل و غارت و آشوب را در تهران و بسیاری از شهرستان ها آغاز کردند. درگیری های پراکنده مسلحانه و اقدام به بمب گذاری برای ترورهای گسترده، توسط سازمان از فردای سی ام خرداد آغاز شد. روز دوم تیرماه یک بمب در سالن راه آهن قم در لحظه پیاده و سوار شدن مسافرین منفجر گردید و ۷ شهید و بیش از ۵۰ زخمی به جای گذاشت. روز سوم تیر با هوشیاری مردم، یک بمب قوی در جنب یک هنرستان دخترانه در تهران کشف و خنثی شد. رییس جمهور معزول که خود به دستاویزی برای شورش مسلحانه سازمان تبدیل شده بود؛ با اعلام موافقت خود با آغاز ترور مسئولان بلند پایه نظام جمهوری اسلامی، تسریع در اقدام برنامه ریزی شدۀ سازمان را خواستار شده بود. روز ششم تیرماه با انفجار بمب کار گذاشته شده در ضبط صوت بزرگی که روی تریبون سخنرانی آیت الله خامنه ای در مسجد ابوذر تهران قرار داده شده بود، پروژۀ حذف رهبران اصلی جریان پیرو خط امام، توسط سازمان کلید خورد که خوشبختانه به دلیل کامل عمل نکردن بمب، ایشان جان سالم به در برد. همزمان با انفجار بمب مزبور، بمبی نیز در میدان انقلاب تهران منفجر شد.
حضرت امام خمینی (ره) طی پیامی خطاب به آیت الله خامنه ای، ترور شخصیت های انقلاب را موجب افزایش قدرت مقاومت در صفوف فشرده ملت توصیف کرد، ضمن اشارۀ تلویحی ولی روشن به مسئولیت منافقین در این اقدام، در مورد ابعاد و آثار آن چنین فرمود:
اینان آن قدر از بینش سیاسی بی نصیبند که بی درنگ پس از سخنان شما در مجلس و جمعه و پیشگاه ملت، به این جنایت دست زدند و به کسی سوء قصد کردند که آوای دعوت او به صلاح و سداد در گوش مسلمین جهان طنین انداز است... آیا با این اعمال وحشیانه و جرایم ناشیانه، وقت آن نرسیده است که جوانان عزیز فریب خورده از دام خیانت اینان رها شوند... (صحیفه امام؛ ج ۱۴، ص ۵۰۳ - ۵۰۴)
اما سازمان رسماً مسئولیت سوء قصد به آیت الله خامنه ای را بر عهده نگرفت و آن را به گروه فرقان نسبت داد؛ در حالی که هیچ تشکیلاتی ا ز این گروه در سال ۱۳۶۰ در داخل کشور وجود نداشت که قادر به انجام یک اقدام مسلحانه باشد. در واقع سازمان با طرح نام گروه فرقان و انتشار اطلاعیه جعلی به نام آن گروه، می کوشید تا هم چهرۀ تروریستی خود را پنهان کند و هم علاوه بر انحراف افکار عمومی، مسئولان امنیتی و انتظامی را نیز گمراه نماید.
منبع: (رک: همایش دفاع مشروع: بررسی فقهی مسئله ترور از دیدگاه امام خمینی (س)؛ ص ۵۸۹ – ۶۲۱)
.
انتهای پیام /*