گرچه بین زن و مردی که ازدواج می کنند، به طور طبیعی انتظار می رود که قبل یا بعد از آن یک نوع مودت و دوستی متقابل و رابطه اخلاقی مبتنی بر احترام بر قرار شده و در طول زندگی مشترک استمرار یافته و تقویت گردد؛ لیکن پیدایش و عدم پیدایش آن، لازمه ازدواج که یک پیوند شرعی و حقوقی است، می باشد و نه قهری آن. آن چه وجود آن دائر مدار تحقق نکاح می باشد حقوق متقابلی است که زن و مرد به واسطه ازدواج نسبت به یکدیگر پیدا می کنند و باید به رعایت آن ملزم و پایبند باشند.
بر کسی که خدای نخواسته، مرتکب غیبت شده است، واجب نیست از شخصی که غیبت او را کرده است، حلالیّت خواسته و رضایت وی را بدست آورد؛ بلکه صرف پشیمانی و توبه از گناه و ترک غیبت، کافی است؛ و چنانچه حلالیّت بخواهد، امّا او حلال نکند و یا این که وی به هر طریقی، از این که غیبت او را کرده اند، آگاه شده و بگوید: من حلال نمی کنم، تکلیفی غیر از توبه بر عهده غیبت کننده نبوده و با این حال، اگر توبه کند، توبه وی محقّق شده است و کفایت می کند.
به فتوای امام خمینی (س)، بر زن واجب است جز گردی صورت و دست تا مچ را از نگاه نامحرم بپوشاند تردیدی نیست، حتی پوشاندن پوست سر برای زنی که فاقد گیسو است.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.