یکی از ویژگی های بسیار مهم امام، مسئله وقت شناسی بود. در تمام برنامه های ایشان نظم و دقت و وقت شناسی حرف اول را میزد. به طوری که هر روز درست به موقع سر درس می آمدند. بعضی ها می گفتند ما ساعتمان را با آمد و شد امام تنظیم می کنیم.
در نجف اشرف من یادم هست هر شب از ساعت 8 شب تا ساعت 9 شب در حیاط منزلشان جلوس میکردند و شاگردان و دوستان ایشان هم می آمدند خدمت ایشان و در این جلسه شرکت می کردند. سوال می کردند و ایشان هم پاسخ کوتاه می دادند و درست سر ساعت 9 که می شد ایشان برای رفتن به حرم حضرت امیر[ع] حرکت می کردند . این نظم و انضباط برای شاگردان امام یک درس عملی بود.
گاهی اوقات مسائل گوناگونی پیش می آمد، من یک وقت از ایشان سوالی کردم متوجه شدم که تمام برنامه هایی که ایشان دارند تنظیم شده است. اینچنین نیست که حالا هر وقت شد مثلا فلان کتاب را مطالعه کنند یا هر وقت شد فلان کار را انجام بدهند، همه چیز تنظیم شده است .
من به خاطر علاقه شدیدی که به امام داشتم به لباس های امام توجه می کردم و این که لباسها همیشه مرتب منظم و عطر زده بودند. شخصیت والای ایشان باعث شد که روحانیت به خوبی تعریف بشود و انسان می توانست سیمای نورانی اسلام و نظم اسلامی را در رفتار ایشان مشاهده کند.
یکی دیگر از نکاتی که امام عملا به طلاب می آموختند این بود که می بایستی کاری بکنند که آبروی روحانیت حفظ شود. لازم است زی طلبگی حفظ شود. متاسفانه برخی ها می خواهند با این لباس آبرویی کسب کنند . ولی همین ها آبروی این لباس را می برند. یعنی بسیار بد لباس می پوشند. امام اگر می خواستند از خیابان رد بشوند اگر محل عابر پیاده نبود رد نمی شدند. اگر برخوردشان به باغچه بود دور می زدند، مسافت زیادی را طی می کردند که مبادا از وسط باغچه رد بشوند. هرگز امام این کارها را نمی کردند.
متاسفانه خیلی ها هستند که به بهانه اینکه رژیم را قبول نداریم حتی دست از دین می شویند و میگویند ما فلان شخص را در دولت قبول نداریم. خیلی خوب، اگر قبول ندارید این چه ربطی به اسلام دارد. امام این مسائل را خیلی جالب بیان می کردند که حتی ولو اینکه شما حکومتی را قبول ندارید نباید نظم و قوانین را برهم بزنید یا عزت طلبگی را از دست بدهید و کاری بکنید که شایسته این لباس و این موقعیت نیست و خیلی به روحانیون سفارش میکردند که آن سادگی را از دست ندهند، دنبال تجملات نباشند. چون مردم از یک روحانی انتظار دارند که دنبال تجملات نباشد، بلکه دنبال معنویات باشد.
منبع: کتاب حکومتی بر اساس اخلاق (خاطرات حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالکریم بی آزار شیرازی)، صص:168-167