مرحوم علی دوانی اینگونه نقل می کند:  آقای کوثری که سالها در قم روضه خوان خاص امام بود نقل می کرد: پس از شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی وارد نجف شدم، دوستان گفتند خوب به موقع آمدی ؛ امام را دریاب که ما هر چه کردیم در مصیبت حاج آقا مصطفی گریه کند از عهده برنیامدیم. مگر تو کاری بکنی. بنده خدمت امام عرض کردم : «آقا اجازه می فرمایید ذکر مصیبتی کنم؟» امام اجازه فرمودند.شروع کردم و هر چه نام آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین امام را منقلب کنم ، که در عزای پسر اشک بریزد ، موفق نشدم و در ایشان هیچ گونه تغییری پیدا نشد؛ و همچنان ساکت و آرام و استوار نشسته بود.اما همین که نام حضرت علی اکبر(ع) را بردم هنگامه ای شد که قابل وصف نیست. در ذکر مصیبتم به مجرد اینکه  نام امام حسین(ع) را  آوردم رنگ صورت امام تغییرکرد و به پهنای صورتشان اشک می ریختند.(خاطرات مرحوم علی دوانی، برگرفته از کتاب سرگذشتهای ویژه امام خمینی، ج 6)     

. انتهای پیام /*