مرحوم آیت ‏الله عباسعلی عمید زنجانی از ماجرای درخواست یک دیدار با امام نقل کرد: اوایل ورود امام به نجف، دولت عراق تصمیم داشت با مراجع تقلید در نجف‏ ملاقات کند بعد از عبدالکریم قاسم که بعضیها روی کار آمدند زمان عبدالسلام عارف ‏بود که تقاضای ملاقات با مراجع نجف را داشت ـ این امر در زمان مرحوم آقای حکیم‏ بود ـ آنها از این ملاقات دو قصد داشتند؛ یکی تضعیف آقای حکیم و دیگر اینکه موقعیت شرعی برای خودشان کسب کنند، چون آقای حکیم معمولاً ملاقات هایشان در‏ منزل بود و به آن شکل نبود که در حرم ـ آنطور که اینها می ‏خواستند، با کسی ملاقات‏ بکند.

لذا خواه  ناخواه با آقای حکیم امکان ملاقات نبود و اینها نظرشان این بود کسی‏ دیگر را مقابل آقای حکیم عَلَم کنند تا تضعیف آقای حکیم بشود. لذا واسطه ‏ای‏ تراشیدند و توسط پسر یکی از مراجع پیغام دادند که دولت عراق مدعی است در تکریم‏ امام مضایقه نکرده است و حتی با دولت ایران شرط کرد که اقامت امام در عراق آزاد‏ باشد و مثل ترکیه نباشد. نماینده دولت عراق که یک شیعی بود می ‏گفت چون دولت‏ عراق نسبت به امام این تکریم و احترام را قائل شده، خوب است امام هم متقابلاً‏ محبتی کرده و حق آنها را ادا نمایند.

فرزند آن مرجع تقلید به من گفت که پدرشان هم‏ نظرش این است که امام با این ملاقات موافقت کنند. من عرض کردم این مطلب را به‏ امام می ‏رسانم. وقتی مسأله را خدمت امام عرض کردم لبخندی زده، فرمودند: «من که‏ هیچ‏وقت طالب ملاقات با اینها نبودم، با آنها ملاقات نمی ‏کنم. حتی در قیطریه رئیس‏ سازمان امنیت ایران که آن زمان پیش من آمد و گفت آقا شما پنج دقیقه اجازه بدهید شاه‏ بیاید خدمت شما، همه مسائل حل می‏ شود، من گفتم با اینها ملاقات نمی ‏کنم.‏ هی چ‏وقت هم ملاقات نکردم و می ‏دانستم که او دروغ می‏گوید که پنج دقیقه با شاه‏ ملاقات بکنید همه مسائل حل می‏ شود و در عین حال من اهل چنین کاری نیستم و‏ عادت هم ندارم که با اینها ـ رئیس جمهور عراق ـ ملاقات کنم اما صرف نظر از این‏ حرفها حوزه علمیه نجف رئیسش آقای حکیم است. من در اینجا یک طلبه هستم و این‏ موضوع در خور شأن آقای حکیم است که تصمیم بگیرد.» و باز فرمودند: «به نظر من آن‏ آقا ـ مرجع تقلیدی که می ‏خواست واسطه بشود ـ هم شایسته نیست کاری انجام بدهد.‏ این را باید گذاشت به عهدۀ آقای حکیم.» در آخر، نظر امام تحقق یافت؛ یعنی‏ عبدالسلام عارف آمد نجف و به زیارت حضرت امیر(ع) رفت، لکن موفق به دیدار‏ هیچ‏یک از مراجع نشد.

منبع:برداشتهایی از سیره امام خمینی(س)، ج5، به کوشش محمدعلی رجایی، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ص 54 و 55

. انتهای پیام /*