قبل از اینکه انقلاب اسلامی پیروز شود، من و عده ای که سابقا در زندان سیاسی رژیم بودیم به منزل آیت الله طالقانی رفتیم. تصورمان این بود که علت آنکه حضرت امام مخصوصا بعد از فاجعه هفده شهریور باز هم می فرمودند: «ادامه بدهید و جلو بروید» آن است که ایشان در پاریس هستند و عده ای از ایران فقط اخبار خوشایند را به دفترشان ارسال می کنند و میزان شهدا و دقایق اتفاقات سوء را گزارش نمی دهند. زیرا برای ما که مثلا اهل فعالیت سیاسی و دارای سابقه گرایش به حرکت های مسلحانه بودیم و صرفا بنابر کتاب های تاریخی ـ سیاسی موجود و تحلیل انقلاب های گذشته جهان، فکرمان شکل گرفته بود، جریان انقلاب اسلامی به هیچ انقلابی شبیه نبود و همین ایجاد نگرانی می کرد که مبادا این انقلاب به راهی برود که با یک قتل عام عمومی توسط رژیم، پیروزی تا سی سال به عقب بیفتد. نظر خود آیت الله طالقانی هم ظاهرا همین بود، زیرا یکی از نزدیکان ایشان می گفتند: احتمالاً کانال هایی که خبر می دهند، رقم دقیق تلفات را نمی گویند.
ما از طریق یکی از دوستان به نام ـ مرحوم ـ عزت الله خلیلی هماهنگ کردیم که حقیقت وقایع جاری را به امام منعکس نمایند. ایشان به پاریس عزیمت کردند. وقتی برگشتند، از مرحوم خلیلی پرسیدیم: آیا مطالب را به حضرت امام منتقل کرده اید؟ گفتند: بله، حضرت امام از تمام اخبار کشور دقیقا اطلاع داشتند، زیرا از یک کانال خاص اخبار را نمی گیرند، بلکه از کانال های متعدد خبر را دریافت می کنند و آنها را با یکدیگر تطبیق داده و روی آن تحقیق می کنند.
ایشان سپس افزودند: در مورد روش مبارزه ـ تظاهرات همه روزه با دست خالی و تقدیم شهدای روز افزون ـ امام با اطمینان و قاطعیت تمام گفتند: راه پیروزی سریع ما فقط همین است! آقای عزت الله خلیلی بعد افزود: چیزی که برای خود من عجیب است اینکه آیت الله طالقانی هم حالا می گوید: من هم افق روشنی را در آینده نزدیک این حرکت می بینم...!
به هر حال، زمان کوتاهی نگذشت که تمام بنای پوشالی رژیم پهلوی در خیزش عمومی امت مسلمان ایران فرو ریخت و مرا دوباره به دوران صفا و روشن بینی دوران نوجوانی بازگرداند که فارغ از تئوری های بی مصرف سیاسی شرقی و غربی، با احساس و ادراکی حضوری و ایمانی در سیل حرکت امت غوطه ور بودم و فعالیت سیاسی خود را با تکیه به رهبری روحانیت، از همان زمان آغاز کردم و با تشکیل انجمن اسلامی دانش آموزان و تکثیر و پخش اعلامیه و تراکت، برای نخستین بار در سن پانزده سالگی در قم طعم تلخ بازداشت سیاسی را چشیدم و بطلان و دنائت رژیم امریکایی پهلوی و حقانیت و اعتلای قیام امام خمینی را با تمام وجودم دریافتم.
منبع: امام خمینی به روایت دانشوران، ص 156-158
.
انتهای پیام /*