ثمین: «چرا گفتی که با هم خانه را تمیز کردیم؟ من که کاری ...»
فاطمه: «اختیار دارید تازه از الان باید خیلی هم بیشتر کمک کنیم. من که از عهده همه کارها بر نمی آیم».
بابا: «فاطمه کجایی؟ بیا تشت را ببر آبش را عوض کن یک کم هم تویش کف بریز».
فاطمه: «بلند شو که بابا صدای مان می زند».
ثمین: «خواهر جان، من ببرم؟»
فاطمه: «نه عز ... یعنی بله عزیزم».
ثمین: «بابا بهتان برنخوره، اما این جوری که شما تمیز می کنید دیوارها کثیف تر می شه!»
بابا: «خودم هم مانده ام تویش. جنابعالی می فرمایید چه کار کنم؟»
ثمین: «ببینید این جوری من دیده ام مامان چه طوری دیوار را تمیز می کرد. بعد از این که آب و کف روی آن می مالید زود با یک پارچه خشکش می کرد تا ...»
بابا: «داره تمیز می شه. خب این را زودتر می گفتی. دو ساعته که دارم آن دیوار را دستمال می کشم. از نفس افتاده ام. گمان نکنم بتوانیم تمامش کنیم. فکر می کنم بقیه اش را بگذاریم برای بعد بهتره».
ثمین: «ولی مامان می خواست خانه را تمیز کنه. می خواست هفت سین بچینه و ماهی بخره. حیف شد که مامان نیست. ما الان هیچ چیزمان درست نیست. نه هفت سین داریم ...»
فاطمه: «این چه حرف هایی است که می زنی ثمین؟»
بابا: «خب من فکر می کنم که ثمین درست می گوید. اما بچه ها این که دست ما نیست حتما خواست خدا بوده گفتی هفت سین، هان. الان یک هفت سینی بچینیم که کیف کنید. بلند شوید کمک کنید ببینم، چیزی به سال تحویل نمانده».
دلم برای بابا سوخت. خیلی سعی کرد هفت سینی بچیند که ما کیف کنیم. تمام کابینت ها را گشتیم. اما فقط سه تا از سین ها را پیدا کردیم.
ثمین: «بابا سیب، بابا سیب».
بابا: «بارک الله دخترم. برو باز هم بگرد ببینم می توانی چیزی پیدا کنی؟»
ثمین: «باباجان، عروسک هایم سارا و سوسن را هم بیاورم؟»
بابا: «... حول حالنا الی احسن الحال. بچه ها سال نوی تان مبارک. خیلی دوست داشتم برای تان یک سفره کامل بچینم. اگر نشد ببخشید. اما راستش من فکر می کنم اینها بهانه است. مهم این است که ما دور هستیم و دل های مان یکی است. مامان تان این جا نیست. اما می دانم دلش این جاست. مهم تر این که من فکر می کنم خدا هم با ماست و صدای ما را می شنود. بیایید برای سلامتی پدربزرگتان دعا کنیم».
مجلات دوست کودکانمجله کودک 127صفحه 9