چارلی چاپلین؛ نابغهای متفکر در پوشش یک دلقک!
«او خلق شده بود تا به کمک نبوغ خود، تنها مرد جهانی عصر جدیدب اشد.» «چارلز اسپنسر چاپلین» در زمان حیات خود با این نوع جملهها مورد ستایش قرار میگرفت. اما هرچه از مرگ او میگذرد، زندگی و آثار او بیشتر مورد توجه مردم دنیا قرار میگیرد. آثار او دورانهای تاریخ را پشت سر خواهد نهاد و باور، این است که در عرصه سینما، چهرهای همانند یا حتی شبیه به او ظاهر نخواهد شد چرا که او یک استثنا بود.
زندگی چاپلین در روزگار سخت و خشن آخرین دهه قرن نوزدهم یعنی در سال 1889 آغاز شد. درست متقارن با زمانی که «توماس ادیسون» در آمریکا توانسته بود دستگاه فیلمبرداری را اختراع کند.
شاید آن وقتها کودکان بسیاری از همسن و سالان چارلی چاپلین از فقر و بدبختی رنج میبردند ولی چاپلین در کودکی رنج بسیاری را تحمل میکرد. فقر و تنگدستی خانواده چارلی او را وادار میکرد که در 5 سالگی به روی صحنه برود و با اداهای خود تماشاگران را بخنداند. او مدام در لندن شغل خود را از دست میداد و 7 سال بیشتر نداشت که مثل قهرمانمان کوچک کتابهای «دیکنز» برای یافتن کار جدید در خیابانهای لندن پرسه میزد. خاطره این سالهای زندگی چارلی بعدها در فیلم «پسرک» منعکس شده است.
باید گفت که تنها نبوغ این کودک انگلیسی بود که راهش را از میان تمام بدبختیهایش باز میکرد و او را به پیش میراند. بهطوری که در 20 سالگی چارلی تئاتر انگلستان شاهد درخشش این جوان ریزاندام بود.
چارلی چاپلین در 1913 به آمریکا مهاجرت کرد و این آغاز جهش بلند او برای فتح قلههای افتخار بود. او ابتدا از نقشهای فرعی شروع کرد و طولی نکشید که به یک ابرستاره بدل شد. جذابیت خارقالعاده او در حرکات کمیک تند و تیزش بود و برای اجرای هرچه بهتر این حست و خیزها تمام توان ذهنی و بدنی خود را به کار میگرفت. اما هنوز چارلی کودکی خود را فراموش نکرده بود. در یکی از کارهای موزیکال خود، خوانده بود: «همیشه کسی هست که نمیشود فراموشش کرد.» آیا این «کس» کودکی چاپلین یا یک عشق عمیق و ریشهدار دوره جوانی چارلی نبود؟!
اولین باری که چارلی در مورد سینما فکر
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 14صفحه 22