سرمقاله

ز کوی یار می آید نسیم باد نورزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
ایرانیان بیش از هزار سال قبل از ورود اسلام به ایران، نوروز را گرامی   می داشتند و برای برگزاری هر چه بهترش ابتکاراتی به خرج می دادند و می دهند که بعضی از این نوآوری ها به صورت رسوم دیرینه، دیر پاییده است. آنگاه که اسلام این مرز و بوم را روشنی بخشید، بعضی از این رسوم نه تنها رنگ نباخت بلکه بیشتر جلا گرفت، چرا که با سه دستور اخلاقی شرع تطابق طبعی دارد. یکی آنکه صله رحم، این دستور جدی دین، در این عید به جدیت عمل می شود. قهرها به آشتی بدل می گردد، نفرت ها و کینه ها با خاکروبه از خانه می رود. لااقل سالی یک بار همه اقوام دور و نزدیک همدیگر را می بینند و محرم ها بر روی یکدیگر بوسه می زنند. دیگر آنکه تمیزی و سلیقه و نظافت، دستور دیگر شرع، از امور شخصی به کوچه و خیابان بازار هم راه می یابد. اما سومی کمی بوی فلسفه می گیرد، بدین معنا که رفتار آدمی در مواجهه با نوروز با طبیعت همسویی می یابد. اگر اینها خوب است، چگونه می تواند تقریر اسلام نباشد؟ اما این تقریر عقلی را شاید اول بار شکی که حکم به جواز شرعی اش داد، این گونه گفته باشد: اگر پیامبر(ص) می شنید ایرانیان در نوروز نو می شوند و کینه ها را دور می ریزند، عید نوروز را تحسین می کرد. سپس آنهایی که در نقل قول چندان امانتدار نیستند این کلام را این گونه نقل کرده اند که پیامبر چگونگی برگزاری عید نوروز ایرانیان را شنید و آن را تحسین کرد. دو حدیث موثق یکی از حضرت امیر مومنان علی(ع) ودیگری از حضرت صادق(ع) نقل است که این دو امام عید نوروز ایرانیان را ستوده اند. بهر حال دین باوران ایرانی فقط به تقریر عقلی آن از سوی اسلام اکتفا نکردند، آن را با دعاهای اسلامی حتی به زبان عربی که زبان قرآن است تقویت نمودند. روشنفکران مسلمانی که جامعیت اسلام را چنان باور دارند که در آن خلایی نمی یابند که با رسوم ملی خویش بخواهند آن را پر سازند نیز این عید را گرامی داشته اند. در گرامیداشت عید نوروز امام خمینی(س) نیز نقش دارد. چرا که ده سال از 57 تا 67 هر ساله لحظه ای پس از تحویل، سیمای جمهوری اسلامی ایران، سیمای او را نشان می داد که برای مردم خویش پیام دارد و سال نو را تبریک می گوید و مردم مسرور که اولین پیام تبریک را از رهبر خویش می شوند. دیوان ایشان نیز با غزلی برای نوروز آغاز می شود. از دیدگاه امام اعیاد مذهبی فطر، قربان، غدیر، بعثت، تولد حضرت رسول(ص) و دیگر پیامبران و ائمه هدی اعیاد اصیل هستند اما برای اعیاد ملی نیز اهمیتی درخور قائل است و بدان ها بها می دهد.