هر روز با امام / ۲۶ بهمن / نگاهی به اتفاقات دوران حیات امام

در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.

نجف اشرف؛ ۱۳۵۰_ صدور نامه به حجت الاسلام والمسلمین محمد هاشمیان (از علمای رفسنجان) درباره تکلیف سوء استفاده کنندگان از وجوه شرعیه؛

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۴۲۱ - ۴۲۲

***

مدرسه علوی تهران؛ ۱۳۵۷_ سخنرانی در جمع بازرگانان، اصناف و پیشه وران اعتصابی؛

اهم بیانات:

- من از شما ملت عظیم تشکر می کنم که در مواقعی که گرفتاری اسلام زیاد بود و در خطر واقع بود، از برای اسلام و مسلمین قیام کردید، نهضت کردید، زحمت کشیدید، خون دادید و شرّ ظلم را از سر خودتان کوتاه کردید.

- آنهایی که مشغول خرابکاری هستند و به مراکز عمومی، سفارتخانه ها، منازل اشخاص و جاهای دیگر تعرض می کنند، خائن هستند. از اینها باید جلوگیری صورت بگیرد و اگر سر جای خود ننشستند، من ملت را آگاه می کنم که با آنها چه بکنند.

- نباید بگذارید هرج و مرج بشود، شیاطین می خواهند منعکس کنند که در ایران دموکراسی نیست و آزادی و عدالت در آن قابل اجرا نمی باشد؛ ای برادران من نگذارید که این مسائل پیش بیاید و آرامش خود را حفظ کنید.

- اکنون اعتصابات سراسر کشور باید شکسته شود و مردم مشغول کارشان شوند؛ اگر کسی وسوسه کرد و گفت که فلان اعتصاب باید باقی باشد، خائن است و باید تودهنی بخورد. تا الآن اعتصابات در خدمت ملت بود، از این به بعد شکستن اعتصابات در خدمت ملت است.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۶، ص ۱۴۴ - ۱۴۶

***

جماران؛ ۱۳۵۹_ سخنرانی در جمع مدیران شرکت ملی نفت و گاز و پتروشیمی و شرکتهای وابسته؛

اهم بیانات:

- ما بالاترین صدمه ای که از قدرتهای بزرگ خوردیم، صدمه به شخصیت مان بوده است. آنها کوشش کردند که شخصیت ما را از ما بگیرند و به جای شخصیت ایرانی _ اسلامی، یک شخصیت وابسته اروپایی، شرقی، غربی به جای بگذارند.

- من اعتقاد دارم که اگر ما ده، پانزده سال در محاصره اقتصادی واقع بشویم؛ شخصیت خودمان را پیدا می کنیم. این همه مغزهایی که راکد بودند در گذشته و نمی توانستند فعالیت بکنند، به فعالیت می افتند. وقتی که یک ملتی دید همه چیز او را خارج اداره می کند و دیگر احتیاجی ندارد، هیچ وقت به فکر این نخواهد افتاد که احتیاجش را رفع کند.

- یک ملت اگر بخواهد روی پای خودش بایستد و در همه ابعاد مستقل شود، چاره ای ندارد جز اینکه فکر ( ما باید از خارج نیازهایمان را وارد کنیم ) را از سر بیرون کند. نمی شود که همیشه انسان انگل به غیر باشد!!

- عمده این است که باور کنیم خودمان می توانیم. وقتی این باور آمد، اراده می کنیم. وقتی این اراده در ملتی پیدا شد، همه به کار می ایستند و دنبال کار می روند.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۴، ص ۱۱۳ - ۱۱۸

***

جماران؛ ۱۳۶۰_صدور پیام های تشکر خطاب به سران کشورها؛

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۵۳ - ۶۲

***

جماران؛ ۱۳۶۱_ به پایان رسیدن وصیتنامه سیاسی _ الهی؛

وصیتنامه سیاسی _ الهی حضرت امام (س) که در حقیقت پیام جاوید و خلاصه هم وصایا و پیامهای زندگی ایشان است، به پایان رسید.

شایان ذکر است معظم له در سالهای بعد این وصیتنامه را مورد بازبینی و تغییراتی قرار داده و در نهایت به تاریخ 19 آذر 1366 در جلسه ای با حضور سران عالیرتبه نظام در دو نسخه برای نگهداری در مجلس خبرگان رهبری و آستان قدس رضوی به این دو مقصد ارسال شد.