* اصغر میرشکاری
حضرت امام خمینی(س) در 21 فروردین 1358 یعنی دقیقا 9 روز بعد از اعلام نظام جمهوری اسلامی ایران، در اولین اقدام اولویت بندی شده خود، در پیامی به ملت با اعلام افتتاح حساب شماره 100 به منظور خانه سازی برای مستضعفان، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی را بنیان می نهند.
محتوای این پیام ترسیمی از برنامه های منظور نظر حضرت امام به منظور فقرزدایی و بسط رفاه و عدالت اجتماعی با مشارکت همه جانبه و بسیج عمومی مردم ایران از طریق سازندگی کشور و نتیجتا ارائه الگویی از جامعه سالم و پیشرفته در ابعاد مادی و معنوی به جهانیان بر مبنای آموزه های دینی می باشد.
در طلیعه پیام ضمن اشاره به امر سازندگی، بر وضع اسف بار مسکن مردم و محروم بودن قشر عظیمی از جامعه از داشتن خانه، این امر را مصیبتی قلمداد کرده اند که با توجه به وجهه ظالمانه و تبعیض آمیز آن، در نظام جمهوری اسلامی قابل تحمل نمی باشد:
« این از حد اقل [حقوق] هر فرد است که باید مسکن داشته باشد... همه محرومان باید خانه داشته باشند. هیچ کسى در هیچ گوشه مملکت نباید از داشتن خانه محروم باشد. بر دولت اسلامى است که براى این مسئله مهم چارهاى بیندیشد، و بر همه مردم است که در این مورد همکارى کنند.
این جانب حسابى به شماره 100 در تمام شعب بانک ملى افتتاح کرده و از همه کسانى که توانایى دارند دعوت مىکنم که براى کمک به خانهسازى براى محرومان به این حساب پول واریز کنند... تا با صرفهجویى و دقت کامل خانههاى ارزان قیمتى بسازند و در اختیار محرومان قرار بدهند، و در این طرح به هیچ وجه پولى در برابر خرید زمین پرداخت نشود... دولت نیز تصمیمات لازم را در تأمین آب و برق و اسفالت و وسایل ایاب و ذهاب و مدرسه و درمانگاه و دیگر نیازمندیهاى عمومى فراهم سازد.» (صحیفه امام، ج6، ص: 519)
امر فقرزدایی و رفع محرومیت و تامین رفاه عمومی هر چند در اندیشه و نظر امام جایگاه دیرینه ای دارد ودر دورانهای مختلف مبارزه بر آن تاکید شده و از گرفتاری های این چنینی مردم به تلخی یاد شده است، اما بعد از پیروزی انقلاب، سمت و سویی عملی یافته و به جدّ بدان پرداخته شده است. سوابق امر گویای آن است که حضرت امام در آستانه ترک تهران به سمت قم در تاریخ نهم اسفند 1357 در پیامی 14 ماده ای در باب انقلاب و مسائل داخلی کشور در بند 3 آن خطاب به کارگران چنین فرموده اند:
«کارگران کارخانهها و دیگر کارگران و کارمندان و طبقات مستضعف باید بدانند که اسلام از بدو ظهور طرفدار آنان بوده و در حکومت عدل اسلامى به آنان اجحاف نمىشود و نخواهد شد... من به دولت راجع به مجانى کردن آب و برق و بعضى چیزهاى دیگر فعلًا براى طبقات کم بضاعتى که در اثر تبعیضات خانمان برانداز رژیم شاهنشاهى دچار محرومیت شدهاند- و با برپایى حکومت اسلامى به امید خدا این محرومیتها برطرف خواهد شد- سفارش اکید نمودم که عمل خواهد شد.» (صحیفه امام، ج6، ص: 262 و 263)
در همین روز (نهم اسفند) حضرت امام ضمن فرمانی به شورای انقلاب حکم مصادره اموال سلسله پهلوی و وابستگان به آنها را به نفع مستمندان از هر طبقه و کارگران و کارمندان ضعیف صادر و سنگ بنای بنیاد مستضعفان را بنیان می نهند. (همان، ص267)
همچنین در روز بعد یعنی دهم اسفند ماه در جمع مردم قم، ضمن اشاره به حکم مصادره اموال سلسله پهلوی و وابستگان آنها با تاکید بر فراهم آوردن رفاه و خانه سازی برای مستضعفین و بینوایان به نیاز اصلی انسانها یعنی ارتقاء معنوی که در نظام طاغوتی به یغما رفته بود، تاکید ویژه دارند:
«ما علاوه بر اینکه زندگى مادى شما را مىخواهیم مرفه بشود، زندگى معنوى شما را هم مىخواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند اینها. دلخوش نباشید که مسکن فقط مىسازیم، آب و برق را مجانى مىکنیم براى طبقه مستمند، اتوبوس را مجانى مىکنیم براى طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید. معنویات شما را، روحیات شما را عظمت مىدهیم؛ شما را به مقام انسانیت مىرسانیم. اینها شما را منحط کردند؛ این قدر دنیا را پیش شما جلوه دادند که خیال کردید همه چیز این است. ما، هم دنیا را آباد مىکنیم و هم آخرت را. یکى از امورى که باید بشود همین معناست که خواهد شد. این دارایى از غنایم اسلام است و مال ملت است و مستضعفین. و من امر کردهام به مستضعفین بدهند، و خواهند داد.» (صحیفه امام، ج6، ص: 273)
بلافاصله در روز بعد (11 اسفند 57) به خبرنگار روزنامه اطلاعات می فرمایند:
«هرچه زودتر باید مشکل مسکن برای بی خانمانها و فقرای ایران حل گردد و برای هر خانواده مسکن مورد نیازشان تأمین شود، آب و برق برای فقرا و بی بضاعتها باید مجانی گردد.» (همان، ص 297)
اکنون و با توجه به آنچه آمد، دریافت می شود که یکی از اصلی ترین اهداف و دغدغه های امام خمینی(س)، فقرزدایی و رفع محرومیت در جامعه و در قدم اول برای نیل به این هدف، خدمت رسانی به این اقشار با اولویت تامین مسکن، درمانگاه و بهداری، راه و سایر امکانات از جمله آب و برق مجانی برای آنان بوده است. (همانها که او آنها را ولی نعمت خود می دانست و خدمت به آنها را بالاترین عبادت به حساب می آورد) و اقدامات علمی نظیر نهاد سازی ها، تاسیس بنیادهای ذیربط (مسکن و مستضعفان) و در کنار آن تشکیل کمیته امداد و جهاد سازندگی با حجم عظیم خدمت رسانی به محرومترین اقشار اجتماعی و اقداماتی همچون حساب شهید رجایی و ... در هیمن راستا است که شکل می گیرد. اما اینکه اهداف و منویات حضرت امام در این زمینه و به وسیله این نهادها به چه میزان تحقق یافته است، گزارش کاری دقیق و شفاف بدون آمار سازیهای غیر واقعی و فریب دهنده پاسخگوی آن خواهد بود که شاید یکی از وظایف اصحاب رسانه پرداختن به این مهم باشد، اما آنچه مسلم است سلسله توطئه ها یی که از فردای پیروزی انقلاب در شکلهای مختلف نظیر تلاش برای به تعطیلی کشاندن امر صنایع و کارخانه ها و ضایع کردن کشاورزی و محصولات آن نظیر خرمن سوزی ها، درگیری های محلی و منطقه ای با عنوان دروغین دفاع از قومیت ها و بسیاری توطئه های دیگر در ابعاد داخلی و بلوکه کردن دارایی ها، تحریم ها و جنجال آفرینی های بین المللی و سهمگین تر از همه وقوع جنگ تحمیلی و خسارتهای ناشی از آن قطعا در تحقق این خواسته ها وقفه جبران ناپذیری به وجود آورد که بدون شک منطبق بر اهداف دشمنانی بود که موفقیت نظام جمهوری اسلامی ایران را به ضرر موقعیت خود ارزیابی می کردند. اما واضح است که این منویات از اصول راهبردی و محکمات انقلاب است و هرگاه بدان پرداخته شود بسیاری مصالح نظام و انقلاب را تامین خواهد کرد.
و در پایان:
«همه آرمان و آرزوى ملت و دولت و مسئولین کشور ما است که روزى فقر و تهیدستى از جامعه ما رخت بربندد و مردم عزیز و صبور و غیرتمند کشور از رفاه در زندگى مادى و معنوى برخوردار باشند. خدا نیاورد آن روزى را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشترى برخوردار شوند. معاذ اللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیر المؤمنین و ائمه معصومین- علیهم السلام- سازگار نیست، دامن حرمت و پاک روحانیت از آن منزه است، تا ابد هم باید منزه باشد و این از افتخارات و برکات کشور و انقلاب و روحانیت ما است که به حمایت از پابرهنگان برخاسته است و شعار دفاع از حقوق مستضعفان را زنده کرده است. از آنجا که محرومیتزدایى، عقیده و راه و رسم زندگى ما است، جهانخواران در این مورد هم ما را آرام نگذاشتهاند و براى ناتوان ساختن دولت و دستاندرکاران کشور ما حلقههاى محاصره را تنگتر کردهاند و بغض و کینه و ترس و وحشت خود را در این حرکت مردمى و تاریخى تا مرز هزاران توطئه سیاسى- اقتصادى ظاهر ساختهاند و بدون شک جهانخواران به همان میزان که از شهادت طلبى و سایر ارزشهاى ایثارگرانه ملت ما واهمه دارند، از گرایش و روح اقتصاد اسلام به طرف حمایت از پابرهنگان در هراسند و مسلّم هر قدر کشور ما به طرف فقرزدایى و دفاع از محرومان حرکت کند، امید جهانخواران از ما منقطع و گرایش ملتهاى جهان به اسلام زیادتر مىشود.» (صحیفه امام، ج20، ص: 341 و 342)
.
انتهای پیام /*