وحدت‏ حوزه‏ و دانشگاه

علما و روحانیون ان‏شاءالله به همه ابعاد و جوانب مسئولیت خود آشنا هستند ولی از باب تذکر و تأکید عرض می‏ کنم امروز که بسیاری از جوانان و اندیشمندان در فضای آزاد کشور اسلامی‏ مان احساس می ‏کنند که می‏ توانند اندیشه‏ های خود را در موضوعات و مسائل مختلف اسلامی بیان دارند، با روی گشاده و آغوش باز حرفهای آنان را بشنوند. و اگر بیراهه می روند، با بیانی آکنده از محبت و دوستی راه راست اسلامی را نشان آنها دهید. و باید به این نکته توجه کنید که نمی ‏شود عواطف و احساسات معنوی و عرفانی آنان را نادیده گرفت و فوراً انگِ التقاط و انحراف بر نوشته‏ هاشان زد و همه را یکباره به وادی تردید و شک انداخت. اینها که امروز اینگونه مسائل را عنوان می ‏کنند مسلماً دلشان برای اسلام و هدایت مسلمانان می‏ تپد، و الّا داعی ندارند که خود را با طرح این مسائل به دردسر بیندازند. اینها معتقدند که مواضع اسلام در موارد گوناگون همان‏گونه ‏ای است که خود فکر می‏ کنند. به جای پرخاش و کنار زدن آنها با پدری و الفت با آنان برخورد کنید. اگر قبول هم نکردند، مأیوس نشوید. در غیراین صورت خدای‏ ناکرده به دام لیبرالها و ملیگراها و یا چپ و منافقین می‏ افتند؛ و گناه این کمتر از التقاط نیست. وقتی ما می ‏توانیم به آینده کشور و آینده سازان امیدوار شویم که به آنان در مسائل گوناگون بها دهیم، و از اشتباهات و خطاهای کوچک آنان بگذریم، و به همه شیوه‏ ها و اصولی که منتهی به تعلیم و تربیت صحیح آنان می‏ شود احاطه داشته باشیم. فرهنگ دانشگاهها و مراکز غیرحوزه‏ای به صورتی است که با تجربه و لمس واقعیتها بیشتر عادت کرده است، تا فرهنگ نظری و فلسفی. باید با تلفیق این دو فرهنگ و کم‏ کردن فاصله‏ ها، حوزه و دانشگاه درهم ذوب شوند، تا میدان برای گسترش و بسط معارف اسلام وسیعتر گردد.