قم، ۱۳۴۱_پیام به ملت مسلمان ایران (حمله ساواک به فیضیه)
بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّا لله ِِ وَ إِنَّا إِلَیه رَاجِعُونَ
بعد از نصایح بسیار و ادای وظیفۀ روحانیت، نتیجه این شد که امروز ـ که 26 شهر شعبان است ـ از اوایل روز عده ای رجّاله با مأمورین دولت در شهر مقدس قم به راه افتادند و به مردم بی پناه قم و طلاب و روحانیون حمله کرده و اهانت نمودند و بسیاری را کتک زدند و به زندان بردند. جمعی از مأمورین و رجاله به مدرسۀ فیضیه، مجاور حرم مطهر، ریخته و تیراندازی کردند و با چوب و چماق طلاب مظلوم را کتک زدند؛ و به بازار و خیابان قم ریخته و بعضی دکانها را غارت کردند و درب و پنجره و شیشۀ مغازه ها را شکستند؛ هیچ کس پیدا نشد که به داد مردم متدین و روحانیت برسد. این است حال ما در این ساعت که ظهر است. و عاقبت امر معلوم نیست چه خواهد شد. این است معنای طرفداری دولت از دیانت. و این است معنای آزادی رأی و رأی دهندگان. ما این وضع را در شهر مذهبی قم و در جوار حرم مطهر و در حوزۀ علمیۀ قم به قضاوت افکار عمومی می گذاریم. و از خداوند تعالی اسلام و استقلال مملکت را خواهانیم. خداوند تعالی ان شاءالله اسلام و قرآن را حفظ کند.
روح الله الموسوی الخمینی
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۱۴۲
***
قم، ۱۳۴۱_ بیانات در جمع مراجع و روحانیون (ضرورت عزل نخست وزیر)
[بسم الله الرحمن الرحیم]
... با یورش وحشیانۀ دیروز مأمورین دولت به علما و مردم شریف تهران و هتک مقام مقدس روحانیت پایتخت، و نیز رفتار غیر انسانی امروز مأمورین دولت با اهالی محترم قم و جامعۀ روحانیت این شهر و تجاوز به حریم این حوزۀ مقدسه، دیگر جای هیچ گونه تفاهم و حُسن مراوده با دستگاه حاکمه باقی نمانده است و هیچ راهی جهت ملاقات با شاه وجود ندارد مگر آنکه شاه برای جبران اهانت و تجاوزی که به حریم مقدس روحانیت شده، آقای عَلم را به عنوان مجرم اصلی از مقام نخست وزیری عزل نماید و به این بگیر وببندها و اعمال پلیسی پایان بخشد تا راه برای ملاقات و مذاکره با او هموار گردد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۱۴۳
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج (منطق کارتر و لزوم اعتصاب کارکنان شرکت نفت)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۵، ص ۲۴۲ -۲۵۳
***
***
قم، ۱۳۵۸_ نامه به آقای پسندیده درباره وجوه موجود در بانک ها
اهم نامه:
کلیۀ وجوهی که در بانکها هست؛ چه در بانک تعاونی شمارۀ هزار و چه در سایر بانکها، ارتباط به شخص من ندارد و مربوط به وجوه عامه است.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۱۲۴
***
.
انتهای پیام /*