در جنگی که در صدر اسلام بود، ندا در دادند منافقین به اینکه پیغمبر شهید شد، لکن بعضی گفتند: اگر شما پیغمبر را می پرستید، شهید شد؛ به شهادت او ترتیب اثر بدهید و اگر خدا را می پرستید، خدا هست، ولو پیغمبر رحلت بفرمایند. امیرالمؤمنین ـ سلام الله علیه ـ جان خودش را فدا کرد برای اسلام و شهید شد و اسلام به جای خودش بود. امام حسین ـ سلام الله علیه ـ خود و تمام فرزندان و اقربای خودش را فدا کرد و پس از شهادت او، اسلام قوی تر شد.
با رفتن شهدایی با اینکه بسیار ارزشمند، بسیار ارزشمند بودند و هستند، با رفتن شهدا، در عین حال که ما متأثر هستیم، لکن چون ما توجهمان به خداست و برای خداست و ملت ما برای خدا قیام کرده است، با رفتن اشخاص، هیچ سستی به خودشان راه نمی دهند و گرفتار این خطا نیستند که افراد یک مسئله ای را ایجاد می کنند.
خدای تبارک و تعالی از اول با شما بوده است و مادامی که شما در صحنه باشید و ان شاءالله ، هستید و خواهید بود، خدای تبارک و تعالی شما را پشتیبانی می کند و شما قوی خواهید بود. قوای مسلحۀ ما در جبهه های جنگ، باید توجه کنند که آنها برای خدا می جنگند، نه برای رئیس جمهور و برای نخست وزیر و برای دیگران؛ آنها دل را قوی تر کنند و هر چه اشخاص فاسد به این کشور صدمه وارد می کنند، آنها قوی تر در مرکز خودشان مشغول به مجاهده و مبارزه باشند.
صحیفه امام، ج۱۵، ص:۱۳۸
.
انتهای پیام /*