قرآن صاعد

ادعیۀ ائمۀ ما‏‎ ‎‏ـ علیهم السلام ـ به حسب تعبیر بعض مشایخ،‏‎ «قرآن صاعد» است و هر چه مسائل‏‎ ‎‏بخواهید، در ادعیه هست. زبان ادعیه با زبان عادی ای که احکام می خواهند بگویند‏‎ ‎‏دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفان علمی هم دوتاست، یک‏‎ ‎‏زبان دیگری است مافوق اینها، منتها زبان فهم می خواهد، باید کسانی که آن زبان را‏‎ ‎‏می فهمند توجه کنند. قرآن یک نعمتی است که همه ازش استفاده می کنند، اما استفاده ای‏‎ ‎‏که پیغمبر اکرم می کرده است از قرآن، غیر استفاده ای است که دیگران می کردند. ‏‏انّما یعرف‏‎ ‎‏القرآن من خُوطِبَ به

صحیفه امام ج ۱۹ ص ۳۵۵