سخنرانی
زمان: 16 تیر 1359 / 24 شعبان 1400
مکان: تهران، جماران
موضوع: اهمیت و ضرورت پاکسازی و سالم سازی دانشگاه
حضار: اعضای ستاد انقلاب فرهنگی
بسم الله الرحمن الرحیم
اهمیت و ضرورت پاکسازی و سالم سازی دانشگاه
البته اینها که ذکر کردید همه اش جهات خوبی است؛ لکن یک نکته است که باید به آن توجه بشود و آن اینکه الآن که شما بخواهید دانشگاه را برای پذیرفتن معلم، پذیرفتن شاگرد، مهیا کنید، یک عدۀ زیادی چهره هایشان را از آنی که هستند بر می گردانند به یک چهره های اسلامی، و خودشان را در دانشگاه به عنوان معلم، به عنوان ـ مثلاً ـ شاگرد، جا می زنند. این را باید یک فکری برایش بکنید. همه مسلمانند و همه متقی، همه با این نهضت اسلامی موافق، لکن سوابقشان را باید الآن ملاحظه کرد؛ یعنی، بنابراین باشد که یک گروههایی [باشند] برای رسیدگی به سوابق معلمها، به سوابق اینهایی که می خواهند مثلاً وارد بشوند، تا دوباره این مرکز تجمع افرادی [نشود] که آنجا بیایند و قضیۀ تحصیل نباشد و قضیۀ جهات سیاسی باشد و اینطور چیزها. و یک جهت هم اینکه در دانشگاه این مسائلی که قبلاً موجب شد دانشگاه به این فسادی که دیدید کشانده شود، این را یک فکری بکنید برایش که مرکز اشخاص یا گروههایی که می خواهند فعالیت گروهی بکنند نباشد. دانشگاه مرکز تحصیل است و مرکز آموزش است و آموختن است؛ نه مرکز اینکه یک گروهی بیایند برای خودشان یک کاری انجام بدهند. بعد از شش ماه دیگر باز همان مسائل برگردد؛ همان فساد در کار باشد. آن وقت هم باز بخواهید از سر بگیرید، مشکلات زیادتری پیدا بشود. از اولی که بناست دانشگاه باز بشود و بناست معلم پذیرفته بشود، مهم این است این معلم[هایی] که الآن می آیند و اظهار چه می کنند و شهادت
می دهند و می گویند ما مسلمان و چه و چه هستیم، به این اکتفا نشود؛ سوابق این دیده بشود که این چطور آدمی بوده است؛ چکاره بوده است؛ در دانشگاه که بوده چه می کرده، چه درس می داده؛ چه جور برخورد می کرده با جوانها و چه توطئه ها داشته یا نداشته. این مسائل خیلی باید بررسی بشود که دانشگاه وقتی باز می شود، یک دانشگاهی باشد که حالا صد در صد نشد، [طوری ]باشد که اشخاصش اشخاص صحیح باشند و بعد هم که باز می شود، یک بازرسیهایی لازم است به اینکه در همه جا حاضر باشند؛ برای اینکه معلمین با دانشجوها چه جور برخورد دارند و غیر برنامۀ درسی شان چه حرفها آنجا هست؛ چه چیزها آنجا مطرح می کنند. اگر دیدند چیزهایی انحرافی است، اطلاع بدهند. و یک سازمانی باشد برای اینکه اگر هر یک از معلمین یک همچو کاری بخواهند بکنند، [بررسی] بشود. اگر ـ مثلاً ـ گروهها بخواهند در دانشگاه باز این بساط را درست کنند، حاضر باشند یک اشخاصی برای اینکه مانع از این امور بشوند. شما هر چه اصلاح بکنید، وقتی افراد غیر صالح آمدند اصلاحات را به هم می زنند. اصلاحات در یک محیطی که افراد غیر سالم نباشند [...] گروههایی نمی خواهند درس بخوانند؛ اصلاً می خواهند به هم بزنند. یک اشخاصی هستند که واقعاً مطلع بر مسائل نیستند؛ درست ملتفت به مصالح و مفاسد نیستند، اینها را وقتی آوردند برای تعلیم و تربیت می شود تربیت کرد. اما یک گروههایی هستند که اصلاً مصالحشان اینها نیست؛ مصالحشان این است که دانشگاه را به یک صورتی در آورند که هم آنهایی که دانشجو هستند درست [کسب] دانش نکنند و وارد بشوند در یک گروههای انحرافی و به هم بزنند اوضاع را.
ضرورت تربیت اخلاقی در محیط های آموزشی
عمده این است که دانشگاه طوری بشود که افرادش، خصوصاً معلمینش یک معلمینی باشند که متعهد باشند و آن وقت هم در سر کلاسها آن مقداری که صلاح است اشخاصی، معلمینی، باشند که برای آنها صحبتهای اخلاقی بکنند؛ صحبتهای اسلامی بکنند که این جوان از حالا پرورش پیدا بکند. این بیشتر در دبیرستانها باید بشود؛ پرورش
پیدا کند به یک پرورش صحیحی که برای خودش باشد؛ نه بعد از اینکه پرورش شد، یکی برای روسها عمل کند، یکی برای انگلیسها عمل کند، یکی برای امریکایی ها.
اینها یک مهماتی است که باید خیلی درش دقت کرد و البته باید تحصیلات هم طوری باشد که محدود نشوند. آنطوری که در سابق بود، نمی گذاشتند جلو بروند، باید آنطور نباشد. جهات اخلاقی هم خیلی ملاحظه بشود. معلمهایی که می توانند برای آنها صحبت کنند و اخلاق بگویند و عقاید بگویند، این کاری باشد که مشغول باشند در ضمن تحصیلات. و تحصیلات هم، همان طوری که در اینجا طرح دادید، موافق با وضع مملکت ما باشد؛ نه اینکه ـ فرض کنید ـ یک کلاس هم باز بشود برای ـ مثلاً ـ هنرهای زیبا و کذا که جز برای عقب ماندن ما و جز برای بهره برداری دیگران از آن نبوده، یا ـ فرض کنید ـ که فلان موسیقی و چیزهایی که در دانشگاه زیاد شاید بوده؛ من هم خیلی اطلاع ندارم. اینطور چیزهایی که به درد یک کشوری نمی خورد، مثل کشور ما، اینها نباشد؛ آن چیزی که احتیاج داریم باشد. و دنبال این هم باشیم که ان شاءالله خودمان خودکفا باشیم؛ چنانچه، خوب، طرح شما هم همین طور است.
دانشگاه مورد نظر اجانب در ایجاد انحرافات
من امیدوارم که موفق باشید و همۀ گروهها با شما همراهی بکنند؛ از دولت گرفته تا رئیس جمهور، تا دولتی که بعد می آید، همۀ اینها، همراهی بکنند. اگر دانشگاه درست بشود، این مملکت درست می شود. مرکز همۀ فسادها و صلاحها دانشگاههاست و لهذا آن چیزی [است] که مطمح نظر خارجیها بوده است همیشه. آنها حوزه های علمیه را نتوانستند تا حالا منحرف کنند. اخیراً شاید یک خرده انحرافاتی پیدا شده؛ اما در طول مدت نتوانستند منحرفشان کنند. دانشگاه را مرکز تبلیغات قرار داده بودند و انحرافات؛ می کشیدند به آن طرف، یا به این طرف. مهم این است در دانشگاه امروز. و البته در تحصیلات هم، همان طور که طرح دادید، باید [طوری] باشد که ان شاءالله در آن چیزهایی که ما احتیاج داریم خودکفا بشویم ولو در یک مدت طولانی. و خداوند
ان شاءالله همۀ شما را حفظ کند و موفق برای اجرای یک همچو اموری.
فرض کنید که الآن بخواهید بازش کنید، این همان مسائل است بلا اشکال. اگر دانشگاه قبل از اینکه یک اساسی برایش درست بشود باز بشود، همان گروهها می ریزند و همان فساد را ایجاد می کنند و همان سنگربندیها را می کنند. تا این ترتیب صحیحی پیدا نکند که بتواند دانشگاه باشد [...] ما دانشگاه می خواهیم؛ نمی خواهیم که یک مرکزی باشد برای اجتماع امور انحرافی. اگر ما بخواهیم اسم دانشگاه داشته باشیم تویش هر کاری هم بشود، آن وقت باید زود باز بشود و باز همانها بریزند توی دانشگاه، همان [بلا] را به سر دانشگاه بیاورند. دانشگاه وقتی باید باز بشود که شما اطمینان پیدا کنید به اینکه این دانشگاه، دانشگاه است؛ دانشگاهی است که برای کشور ما، برای اسلام، مفید است. اما یک دانشگاهی که باز اطمینان به این [نیست] که این قابل است که در آن به ترتیب صحیح عمل بشود معنایش این است که ما یک مرکزی درست کنیم، خرج زیادی بکنیم و باز همان بساط باشد؛ آنها هم که بیایند فعالیتشان زیادتر است و کارهای زیادتری می کنند؛ همان سنگربندیها و همان بساط اعاده می شود.
آن کس که می گوید حالا باید باز بشود این یا توجه ندارد، یا انحراف دارد؛ این دلش می خواهد این جور بشود؛ به اینها نباید اعتنا کرد. شماها باید خودتان با اشخاصی که تخصصاتی دارند بنشینید مشورت بکنید و یکوقتی دانشگاه باز بشود که شما مطمئن باشید که حالا اینکه باز می شود دانشگاه است؛ جای دانش است؛ جای پرورش است. ما که نمی خواهیم یک صورتی درست کنیم و عرضه بداریم به دنیا و به غرب که ما دانشگاه داریم. دانشگاه داشتیم! سی سال دانشگاه داشتیم! این بود که شد.
رعایت مصالح اسلام و کشور در اصلاح دانشگاهها
ما می خواهیم یک چیزی درست کنیم که خودمان باورمان بیاید که ما دانشگاه داریم؛ غرب بپسندد این را یا نپسندد، روشنفکر بپسندد این را یا نپسندد. ما خودمان باید برای خودمان کار بکنیم. فکر این نباشیم که یک کاری بکنیم که یک گروهی بپسندد این را، یا
ما را تأیید بکند؛ این انحراف است. ما باید برای خدا کار بکنیم؛ باید کاری بکنیم که خدا بپسندد و آن کاری است که برای کشور ما مفید باشد و برای ملت ضعیف ما مفید باشد، برای مستضعفین این ملت مفید باشد، هر که هر چه می خواهد بگوید. ما دنبال این نباشیم که ـ فرض کنید ـ برای من یک کسی هورا بکشد یا کف بزند. دنبال این چیزها ما نباید باشیم. دنبال این باشیم که این دانشگاه را خوب درست کنیم؛ ولی بعدش مورد اهانت هم [قرار بگیریم] فحش هم بشنویم، باشد. وقتی تکلیفمان را ادا کردیم، هر کس هر چه می خواهد بگوید. دنبال این نباشیم که وجاهت پیدا بکنیم. بسیاری از اشخاص را من می بینم که ولو عقیده شان به بعضی مسائل نباشد، لکن بر خلاف عقیده شان یک چیزی را می گویند برای ایقاع وجاهت بین طبقۀ روشن[فکر]؛ این یک مسئله ای است؛ یک اشتباه است. ما باید فکر این معنا باشیم که چی برایمان مفید است. برای این ملت ضعیفی که عقب مانده است، کوشش کردند برای عقب ماندنش، چی برای این مفید است. چه باید کرد که این عقب ماندگی را جبران کرد. ما بخواهیم دانشگاه باز کنیم به همان جوری که بوده است باز همین مسائل است و آخر هم خواهد بود؛ بلکه بدتر خواهد شد؛ برای اینکه دنبال کردید، بعد می گویند که خودشان درست کردند همین را. تا دانشگاه نشده است بازکردنش خطاست و طرحهایی که داده می شود برای باز شدن طرحهایی است که اشتباه است؛ یا تحت تأثیر واقع شده. همانهایی که می خواهند خرابکاری کنند می خواهند حالا باز بشود و یا خودشان اعوجاج دارند و می خواهند همان مسائل پیش بیاید. نه البته آنطوری که بماند چندین سال؛ نه اینکه سر سال که آمد، هر چه شد یک چیز ناقصی را باز کنید، که بدتر از اولش بشود. باید تمام بشود همۀ جهات؛ آن طرحهایی که دارید تمام بشود، درست بشود؛ بعد که باز کنید دانشگاه را، دانشگاه است، این که می آید، برای تحصیل می آید، معلم هم که می آید برای تعلیم می آید، نه معلم می آید برای انحراف، و نه شاگرد می آید برای سنگرگیری، این نباشد، وقتی نباشد، آن وقت
صحیح خواهد شد.
اختلاف سلیقه ها را ما نباید گوش بکنیم. ما باید خودمان بفهمیم که چه داریم می کنیم و برای این ملت چه خدمتی باید بکنیم. خودمان وقتی فهمیدیم یک چیزی هست، گوشمان بسته باشد راجع به قلمها و راجع به ... هر کاری بکنید، آنهایی که می خواهند لطمه بزنند و آسیب بزنند کار خودشان را می کنند. شما هر کاری انجام بدهید، آنها کار خودشان را می کنند. یکوقت یک کاری انجام می دهید که تأیید آنهاست، که آنها می توانند انجام بدهند. یکوقت یک کاری می کنید که نه، بر خلاف آنهاست، آنها باز صدمه ای را که دلشان می خواهد می زنند؛ لکن دستشان نمی رسد که صدمه بزنند.
امیدوارم که مؤید و منصور باشید در این امر. ... تشکر می کنم. اظهار تشکر یک برادر است از برادر دیگر والاّ مطلب مال خودتان است. همه مان باید تشکر کنیم که خدا به ما یک همچو مهلتی داده است که بتوانیم در یک همچو کارهایی وارد بشویم.