در سال 1321 شمسی برابر 1361 قمری برای تحصیل به حوزه علمیه قم وارد و در مدرسه فیضیه حجره گرفتم و مشغول درس شدم. در یک روز تعطیلی دیدم آقایان طلاب به طرف مدرسه هجوم می‏برند و از بیرون فیضیه هم افراد بازاری به جمعیت طلاب افزوده می‏شدند. از کسی سؤال کردم سبب اجتماع را. جواب داد: آقا روح‏الله درس اخلاق می‏فرمایند. بنده هم شرکت کردم و از همانجا ایشان را شناختم. هفته‏ای یک روز این درس ادامه داشت، ولی چنان درس انسان‏سازی بود که در تمام هفته حال خوشی داشتیم و گویا شارژ بودیم. این یکی از لحظه‏های خوش دوران عمر ما بود که فراموش نمی‏شود.
متأسفانه بعد از سه یا چهار هفته، استاد درس را تعطیل کردند. پرسیدم چرا؟ گفتند، معاصرین ایشان او را متهم کردند. آری [در مواردی] معاصرت حجابی است ضخیم که انسان ها را از ترقی و تعالی بازمی‏دارد.
یکی از خاطره‏های تلخ دوران عمرم که فراموش نشده و نخواهد شد، تعطیل شدن این درس اخلاق بود. اگر این درس ادامه پیدا می‏کرد، انسان هایی می‏ساخت مانند خود استاد بزرگوار.
منبع: صحیفه دل، مطالب و خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی(س)، صفحه 31

. انتهای پیام /*