در حوزۀ مقدسۀ قم افراد خوش نیت ساده فکری بودند که هیچ‏گونه حسن ظنی‏ نسبت به فلسفه، حکمت و عرفان نداشتند. مخالفت آنها و جوّی که ایجاد می‏کردند‏ کافی بود که انسانی را که قائم به امر فلسفه و استدلال بود واقعاً ساقط کند، اما امام با‏ کمال شجاعت با اینگونه تفکر حاکم به نبرد پرداختند، و از جمله دربارۀ ملاصدرا که او‏ را تکفیر کرده بودند ـ تا جایی که کتاب های این مرد بزرگ را در سرداب ها و دور از انظار‏ بحث می‏کردند ـ می‏فرمودند: «ملاصدرا ما الملاصدرا و ما ادریک ملاصدرا»، و علوم‏ مورد بحث او را که سال ها مورد اعتراض مقدسین بود ـ از جمله معاد جسمانی را ـ مورد‏ تأیید قرار دادند و در جواب مقدسین می‏ فرمودند که معاد ملاصدرا همان معادی است‏ که یک پیرزن قائل است؛ و بنظر من انقلابی که امام در دفاع از این حجت های الهی کرد،‏ از انقلاب اسلامی بزرگتر است.
امام با مخالفت افراد خواص و ظاهرالصلاح که مبارزه‏ با آنها کار مشکلی است، به سیصد سال توطئه علیه امثال ملاصدرا خاتمه داد.

منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (س)، ج5، به کوشش غلامعلی رجایی، ص7

. انتهای پیام /*