در حوزۀ مقدسۀ قم افراد خوش نیت ساده فکری بودند که هیچگونه حسن ظنی
نسبت به فلسفه، حکمت و عرفان نداشتند. مخالفت آنها و جوّی که ایجاد می کردند
کافی بود که انسانی را که قائم به امر فلسفه و استدلال بود واقعاً ساقط کند، اما امام با
کمال شجاعت با این گونه تفکر حاکم به نبرد پرداختند، و از جمله دربارۀ ملاصدرا که او
را تکفیر کرده بودند ـ تا جایی که کتابهای این مرد بزرگ را در سردابها و دور از انظار
بحث می کردند ـ می فرمودند: «ملاصدرا ما الملاصدرا و ما ادریک ملاصدرا»، و علوم
مورد بحث او را که سالها مورد اعتراض مقدسین بود ـ از جمله معاد جسمانی را ـ مورد
تأیید قرار دادند و در جواب مقدسین می فرمودند که معاد ملاصدرا همان معادی است
که یک پیرزن قائل است؛ و بنظر من انقلابی که امام در دفاع از این حجتهای الهی کرد،
از انقلاب اسلامی بزرگتر است. امام با مخالفت افراد خواص و ظاهرالصلاح که مبارزه
با آنها کار مشکلی است، به سیصد سال توطئه علیه امثال ملاصدرا خاتمه داد.
منبع: برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج5، ص8
.
انتهای پیام /*