در حوزۀ مقدسۀ قم افراد خوش نیت ساده فکری بودند که هیچ‏گونه حسن ظنی‏ نسبت به فلسفه، حکمت و عرفان نداشتند. مخالفت آنها و جوّی که ایجاد می‏ کردند‏ کافی بود که انسانی را که قائم به امر فلسفه و استدلال بود واقعاً ساقط کند، اما امام با‏ کمال شجاعت با این گونه تفکر حاکم به نبرد پرداختند، و از جمله دربارۀ ملاصدرا که او‏ را تکفیر کرده بودند ـ تا جایی که کتابهای این مرد بزرگ را در سردابها و دور از انظار‏ بحث می ‏کردند ـ می ‏فرمودند: «ملاصدرا ما الملاصدرا و ما ادریک ملاصدرا»، و علوم‏ مورد بحث او را که سالها مورد اعتراض مقدسین بود ـ از جمله معاد جسمانی را ـ مورد‏ تأیید قرار دادند و در جواب مقدسین می ‏فرمودند که معاد ملاصدرا همان معادی است‏ که یک پیرزن قائل است؛ و بنظر من انقلابی که امام در دفاع از این حجتهای الهی کرد،‏ از انقلاب اسلامی بزرگتر است. امام با مخالفت افراد خواص و ظاهرالصلاح که مبارزه‏ با آنها کار مشکلی است، به سیصد سال توطئه علیه امثال ملاصدرا خاتمه داد.

منبع: برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج5، ص8

. انتهای پیام /*