حاج سید رحیم میریان پدر شهید سید مهدی میریان، صبح روز 27 آذرماه 1396 بر اثر بیماری دار فانی را وداع گفت. مرحوم میریان از سال 1360 به عنوان یکی از پاسداران و خادمان رهبر کبیر انقلاب اسلامی در جماران مشغول به فعالیت شد. او یکی از افرادی بود که سال‌ها از نزدیک در خدمت امام بود و بیشتر از خیلی‌های دیگر در جریان ریز مسائل و روحیات ایشان قرار داشت. آن مرحوم روایتگر روزها و تماشاکننده لحظه‌های شخصی امام خوبی ها بود. سرویس خاطرات پرتال امام خمینی(ره)، ضمن آرزوی علو درجات برای آن مرحوم و عرض تسلیت به بازماندگان محترم ایشان، خاطره ای شیرین و خواندنی از نخستین روزهای خدمت مرحوم در بیت شریف امام راحل(ره) را به خوانندگان محترم تقدیم می کند:
اوایلی که من توفیق پیدا کردم در خدمت امام باشم سال 60 بود. امام در منزلشان یخچال نداشتند حاج احمد آقا فرمودند: «یک یخچال برای آقا تهیه کنید.» آقای کفاش زاده رفت و یک یخچال چهارده فوت تهیه کرد و آورد. وقتی من و یکی از برادرها آن را به آشپزخانه منتقل می کردیم امام که در حال قدم زدن در حیاط منزل بودند گفتند: «چیه؟» گفتم: «یخچال» گفتند: «کجا بوده؟» گفتم: «حاج احمد آقا در جریانند.» امام دیگر چیزی نفرمودند و رفتند. بعد ما رفتیم و آن را به برق وصل کردیم. کمی بعد گفتیم نکند سیم آن اتصالی داشته باشد. تا به آشپزخانه برگشتیم، دیدم امام دو شاخه را از برق درآورده اند و روی یخچال گذاشته اند. بعد حاج احمد آقا گفت امام گفته اند این یخچال خیلی بزرگ است، یک یخچال کوچکتر باشد بهتر است. ما بلافاصله رفتیم و یک یخچال کوچکتر تهیه کردیم خدمت امام عرض کردیم اگر اجازه بدهید این یخچال بزرگ را ببریم و آن کوچک را بیاوریم. امام فرمودند: «نه آن را نیاورید، این را هم بیایید ببرید.» ما هم به حکم وظیفه و دستور ایشان عمل کردیم و حاج احمد آقا که قضیه را فهمید ناراحت شد و گفت: «چرا شما یخچال را بیرون بردید؟» از طرف دیگر آن فردی که یخچال را از او تهیه کرده بودیم وقتی ماجرا را فهمید گفت: «من این یخچال را نذر امام می کنم و امام هم نذر را برنمی گردانند.» مطلب را به حاج احمد آقا عرض کردم که به امام بگویند برای این یخچال پولی داده نشده و نذر شخص ایشان است. وقتی حاج احمد آقا مطلب را به امام عرض کرد امام فرمودند: «حالا که نذر است اشکالی ندارد، ولی این کوچک را بگذارید و آن بزرگ را ببرید.»
برگرفته از کتاب بردداشتهایی از سیره امام خمینی(س)، ج2، ص44و 45
.
انتهای پیام /*