شهید صیاد شیرازی در خاطره ای جالب از عشق و اردات متقابل رزمندگان اسلام و امام راحل نقل می کند که: در آخرین مرحله عملیات فتح المبین دشمن فشار زیادی آورده بود و عموم نیروها خسته بودند و دیدیم با این انگیزه نمی شود کار کرد تدبیری که به ذهن ما خطور کرد این بود که گفتیم: شما را می خواهیم ببریم پیش امام؛ به آنها گفتیم می توانیم شما را باقطار ببریم پیش امام و بعد برگردیم چون عملیات داریم باید سریع برگردید؛ با حاج احمد آقا تماس گرفتیم و خواهش کردیم که به محضر حضرت امام سلام برسانید و بگوئید وضع ما وضع خاصی است و یک تیپ باید خدمتتان برسد و با شما دیدار کند حتی اگر صحبت هم نفرمودید مساله ای نیست آنان دیدار کنند تا روحیه بگیرند و ما بتوانیم این تیپ را که در فشار صدمات و تلفات رزمی بوده را بکار بگیریم. ایشان هم موافقت کردند. بلافاصله نیروها را جمع کردم گفتم اوضاع طوری است که باید بجنگید و الحمدالله فرصت خوبی است تا بروید و از محضر امام استفاده کنید، دیداری تازه کنید و بیاید آماده شوید برای عملیات همه رزمندگان از شنیدن این خبر خوشحال شدند و بعد از آنکه رفتند و با اما دیدار کردند همگی با روحیه ای مضاعف در عملیات شرکت نمودند و پیروزی های چشمگیری را خلق کردند.
منبع: ناگفته های جنگ ،خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی، دفتر ادبیات و هنر مقاومت صص 259الی 260
.
انتهای پیام /*