مجله کودک 221 صفحه 20

بود ، سنگ را سرجایش میخکوب کرد. فریدون زود همه چیز را فهمید ، امّا به روی دو برادرش نیاورد و ساکت ماند. صبح زود ، به دستور فریدون ، سپاه آماده حرکت شد. کاوه آهنگر پیشاپیش سپاه ، درفش کاویانی را برافراشته در دستِ خود نگاه داشته بود. آنها تاختند و تاختند تا به ساحل اَروند رود رسیدند. فریدون در کنار اَروند اردو زد و به نگهبان رودخانه دستور داد : «برای ما قایق بیاور تا از رودخانه بگذریم و به آن سوی آب برویم!» نگهبان رودخانه ، از اطاعت فرمان شانه خالی کرد و در جوابِ فریدون گفت : «نمی توانم کمکی به شما بکنم!» شاه جهان ، ضحّاکِ بزرگوار به من فرمود : «مواظب باش کسی بدون اجازه من از رودخانه عبور کند ، باید جواز عبور مخصوص با مُهر خودِ من داشته باشد.» (ادامه دارد) لغت نامه قرآنی حرف : «ق» قارون «قارون» ، مردی از قوم بنی اسرائیل بود و در زمان حضرت موسی (ع) زندگی می کرد. در بعضی روایات آمده که او پسرخاله موسی بود. قرآن مجید ، در چند جا از قارون نام برده و نام او را در ردیف فرعون و هامان ، جزو آدم های بدکار و تبهکار آورده است. هامان ، وزیر فرعون بود و قارون ، خزانه دار او. مقاوم و مرتبه بلندی در بارگاه فرعون داشت. سوره «قصص» که داستان قارون را نقل کرده ، به ما می گوید : «قارون از بنی اسرائیل (پیروان موسی (ع)) بود ، ولی راه تجاوز و تکبّر را در پیش گرفت. او ثروت بسیار زیادی داشت. امّا وقتی به او می گفتند : «از مال و ثروت خودت استفاده کن و به دیگران هم ببخش و آن را وسیله ی خودپسندی قرار نده.» ، در جواب می گفت : «این ثروت را خدا به من نداده ، بلکه آن را با لیاقت خودم به دست آورده ام!» او مال و ثروتش را به رُخ مردم می کشید و دلها را کباب می کرد. ثروت و قدرت قارون او را به راه فساد و ظلم و تباهی کشید و آن قدر به این رفتار زشت و ناپسند ادامه داد که سزاوار عذاب شد. عذاب قارون این بود که ناگهان با یک زلزله ، زمین دهان باز کرد و او را با تمام مال و ثروتش بلعید. مرگ قارون ، مرگی سخت و دردناک بود.» حداکثر سرعت : 654 کیلومتر در ساعت وزن : 3170 کیلوگرم (بدون بمب)