مجله نوجوان 73 صفحه 23

شعر شعرهایی برای روزهای استقامت کرامت دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست شکسته باد کسی کاین چنین مان می خواست شما ، چقدر صبور و چقدر خشم آگین حضورتان چو تلاقی صخره با دریاست به استواری ، معیار تازه بخشیدید شما ، نه مثل دماوند ، او به مثل شماست بیا که از همة دشت ها ، سؤال کنیم کدام قله ، چنین سرفراز و پا بر جاست ؟ به یک کرامت آبی ، نگاه دوخته اید کدام پنجره ، این گونه باز ، سوی خداست ؟ میان معرکه ، لبخند می زنید به عشق حماسه ، چون به غزل ختم می شود زیباست شما که اید ، صفی از گرسنگی و غرور که استقامت و خشم از نگاهتان پیداست اگر چه باغچه ها را کسی لگد کرده ست ولی بهار فقط در تصرف گلهاست تخلص غزلم چیست غیر نام شما ؟ ز یُمن نام شما خود زبانِ من گویاست سهیل محمودی آفتابی دیگر این سبک بالان که تا عرش جنون پر می کشند آفتاب وصل را چون صبح در بر می کشند از دم تیغ شهادت باده جوی وصلتند نیل اگر گردد بلا ، لاجرعه اش سر می کشند هر مقام عشق را موقوف زخمی ساختند بی سران ، در هفت شهر عاشقی سر می کشند آفتابی دیگرند اینان ، که روز خصم را تیره می سازند ، چون از کوه سر بر می کشند عرش با فریادها شان ، همنوایی می کند تا که از دل نعرة الله اکبر می کشند آذرخش خشم اینان ، آتش قهر خداست بیشه زار بت پرستی را به آذر می کشند فصل دیگر می گشایند از کتاب کربلا عشق را با جوهر خون ، نقش دیگر می کشند ساعد باقری