مجله نوجوان 207 صفحه 6

مسلمانان سؤال می‏کردند. امام با تدریس این درس، یادآور می‏شدند که این طرح باید در بین علما و فقها در حوزه‏های علمیه نیز بررسی و مطالعه شود. از این زمان به بعد، درسها، سخنرانی‏ها و مطالبی که امام پیرامون حکومت اسلامی بیان می‏کردند از راههای مختلف به شکل نوار کاست، اعلامیه و جزوه وارد کشور می‏شد و دست به دست می‏گشت. در سالهای دهه 40 و 50 داشتن «اعلامیه خمینی» جرمی سنگین برای یک مسلمان بود که او را در زندانهای مخوف ساواک حبس می‏کرد. سالها پشت سر هم می‏گذشت تا به سال 65 رسید، در این سال چند رویداد مهم، جرقه انقلاب عظیم اسلامی را روشن کرد. ابتدا در خرداد همان سال، دکتر شریعتی به طور مشکوکی به شهادت رسید دکتر شریعتی با بیان شیوای خود، اسلام انقلابی را به عنوان ایدئولوژی مبارزه علیه شاه معرفی کرد. همچنین رحلت غریبانه حاج آقا مصطفی خمینی در اول آبان 56، سراسر کشور را در سوگ و ماتم فرو برد. در همین ایام، رژیم بزرگ‏ترین اشتباه خود را مرتکب شد. قضیه از این قرار بود که داریوش همایون، وزیر اطلاعات و جهانگردی رژیم، مقاله‏ای با امضای مستعار «احمد رشیدی مطلق» نوشت و در روزنامه اطلاعات هفدهم دی چاپ کرد. عنوان مقاله «ایران استعمار سرخ و سیاه» بود. در این مقاله، توهین شدیدی به روحانیت و حرکت انقلابی آنها در طول تاریخ معاصر شده بود. دو روز بعد، طلاب و مردم قم با انجام تظاهرات گسترده، اعتراض خود را اعلام کردند. پس از این اعتراض، در بیست و نهم بهمن 56، مردم تبریز در چهلم شهدای نوزده دی قم تظاهرات کردند. آتش انقلاب در خرمن نظام شاهنشاهی افتاده بود... کنترل آتشی که در خرمن نظام شاهنشاهی افتاده بود. توسط هیچ کس ممکن نبود. سال 1357با التهاب و قیامهای پی‏درپی مردم علیه شاه آغاز شد. رژیم دست به اقداماتی زد. از اواسط سال، حکومت نظامی را در تهران و چند شهر بزرگ کشور برقرار کرد. پس از چندی دولت استعفا کرد و جای خود را به دولت دیگری داد. هیچ یک از این اقدامات سودی نداشت. دولت شریف امامی با وعده‏های اصلاح در امور هم نتوانست راه به جایی ببرد. رشته کار از دست رژیم درآمده بود. پس از فاجعه 17 شهریور 57 که نفرت عمومی از حکومت و نظام شاهنشاهی به چندین برابر رسید. رژیم تصمیم گرفت، تمام توجه خود را به مرکز فرماندهی انقلاب یعنی بیت امام در عراق و شهر مقدس نجف اشرف معطوف کند. دولت ایران برای آرام کردن اوضاع، به رژیم بعثی عراق فشار آورد تا به هر شکل ممکن از ادامۀ فعالیتهای سیاسی امام جلوگیری کند. به یک­باره تعداد نیروهای امنیتی و کنترل اطلاعاتی بر منزل امام به چندین برابر گذشته رسید. تردد افراد به منزل ایشان ممنوع شد و شرایط به گونه‏ای گشت که امام ناچار به هجرت از عراق شد. از سوی دیگر، هماهنگی‏های گسترده‏ای شده بود که هیچ کشوری اجازه ورود به امام و همراهان ایشان ندهد. کویت در