مجله نوجوان 190 صفحه 11

هان! من پیر شدم و نتوانستم این نقیصه و سایر نقیصه‏های بی‏شمار را از خود بزدایم؛ تو جوانی و به رحمت و ملکوت حق نزدیک تری، سعی کن این نقیصه را از خود بزدایی. خداوند تبارک تو را و همه را و ما را توفیق آن دهد که این حجاب را برداریم و آن چه مقتضای فطرت الله است بیابیم. و تو- ای فرزندم!- از جوانی خود استفاده کن و با یاد او- جلّ و علا- و محبت به او و رجوع به فطرت الله بِزی و عمر را بگذران، و این یاد محبوب هیچ منافات با فعالیتهای سیاسی و اجتماعی در خدمت به دین او و بندگان او ندارد بلکه تو را در راه او اعانت می‏کند، ولی بدان که خدعه‏های نفس امّاره و شیطان داخلی و خارجی زیاد است و چه بسا انسان را با اسم خدا و خدمت به خلق خدا از خدا باز می‏دارد و به سوی خود و آمال خود سوق می‏دهد. * پسرم! اگر می‏توانی با تفکر و تلقین، نظر خود را نسبت به همۀ موجودات به ویژه انسانها نظر رحمت و محبت کن. مگر نه این است که کافّۀ موجودات از جهان عدیده که به احصا در نیاید، مورد رحمت پروردگار عالمین می‏باشند؟ پس آن­چه و آن کس که مورد عنایت و الطاف و محبتهای الهی است چرا مورد محبت ما نباشد؟ و اگر نباشد، این نقصی نیست برای ما؟ و کوتاه­بینی و کوتاه­نظری نیست؟ * پسرم! فرصتها را از دست مده و در جوانی خود را اصلاح کن. پیران نیز باید بدانند که تا در این عالم هستند می‏توانند جبران تبهکاریها و معصیتها را بکنند و اگر از این جا منتقل شوند، کار از دست آنان خارج است. دل بستن به شفاعت اولیا- علیهم­السلام- و تجرّی در معاصی از خدعه‏های بزرگ شیطان است. شما به حالات آنان که دل به شفاعتشان بسته و از خدا بی‏خبر شده و به معاصی جرأت می‏کند بنگرید، ناله‏ها و گریه‏ها و سوز و گدازهای آنان را ببینید و عبرت بگیرید.