چهار رباعی از امام خمینی
مهمان
هر ذرّه در این مزرعه مهمــان تو هست
هـر ریش دلــی بحــق پریشان تو هست
کس را نتوان یافت که جویای تو نیست
جویندۀ هرچه هست خواهــان تو هست
شیرین
در محــفل دوستــان بجـــز یــاد تو نیست
آزاده نبــاشـد آنــکـــه آزاد تـــــو نیست
شیرین لب و شیرین خط و شیـرین گفتــار
آن کیست کـه با این همه فرهــاد تو نیست
فنا
صوفی! به ره عشـق صــفا بایــد کرد
عهــدی که نمـوده ای وفــا باید کرد
تا خویشتنی، به وصــل جانــان نرسی
خود را به ره دوست فنـــا بایــد کرد
رها باید شد
از هستـــی خویشتــن رهــــا بــــاید شـــد
از دیو خـــودیّ خــــود جـــــدا بـاید شـد
آن کس که به شیطان درون ســرگرم است
کـی راهــی راه انبیـــــا خــــواهـــــد شـد