سرور کتبی
کوفتهی بی بی مریم
بیبی مریم، توی حیاط نشسته بود و کوفته درست میکرد. توی کوفته، مغز گردو گذاشت. خلال بادام گذاشت ... ریحان ... زعفران ... فلفل سیاه ... بیبی مریم گفت:«دیگر چه بگذارم؟!»
آفتاب توی حیاط پهن بود. آفتاب را برداشت و توی کوفته گذاشت. نسیم نرمی از راه رسید. نسیم را برداشت و توی کوفته گذاشت. بیبی مریم یاد عروسیاش افتاد. خاطرهی عروسی را برداشت و توی کوفته گذاشت. یاد روزی افتاد که دخترش به دنیا آمد. خاطرهی نوزاد را توی کوفته گذاشت. یاد انار توی باغچه افتاد. خاطرهی انار را توی کوفته گذاشت. یاد شعری افتاد که پدرش میخواند. شعر را برداشت و توی کوفته گذاشت. کوفتهی بیبی مریم، پر از خاطره شد. پر از آفتاب ... پر از ترانه ... بیبی مریم، کوفته را پخت. اهالی کوچه گفتند:«چه بوی خوبی! چه بوی آشنایی!»
بیبی مریم برای همه کوفته کشید. بوی مهربانی، خانهها را پر کرد ...
مجلات دوست خردسالانمجله خردسال 420صفحه 4