مجله کودک 193 صفحه 18

قصه های قهرمانی محمد علی دهقانی ملاقات بر سر چاه قسمت اول سال دوم هجرت بود رسول خدا-صلی الله علیه وآله-و یارانش در مدینه زندگی می کردند و این شهر را پایگاه اصلی دین اسلام قرار داده بودند . با این که مدینه هفتاد فرسنگ از مکه فاصله داشت و به ظاهر ، مسلمان ها کاری با مشرکن نداشتند اما مشرکان مکه بعد از رفتن پیامبر و یارانش حتی یک روز هم احساس آرامش و راحتی نمی کردند . در واقع باید بگویم آنها به دو دلیل مهم آرام و قرار نداشتند یکی این که می دانستند پیام دین محمد جهانی است و دیر یا زود سر و کارش با آنها خواهد افتاد و دوم این که می دیدند و می شنیدند که مسلمان ها در مدینه روز به روز قوی تر و نیرو مند تر می شوند . به همین دو دلیل مهم ، سعی می کردند از هر فرصتی برای اذیت و آزار مسلمان ها یا ضربه زدن به آنها استفاده کنند از نظر مشرکان مکه مسلمانها دشمن بودند ، حتی اگه از مکه دور شده باشند! یکی از روز های ( جمادی الآخر) برای پیغمبر خدا خبر اوردند که ( کرزبن جابر فهری ) یکی از مشرکان مکه همراه با عده ای از مردان قریش تا چند فرسنگی مدینه آمده اند و درآنجا شتر ها و اسب های پیامبر و یارانش را در صحرا می چریده اند ، جمع کرده و با خود به مکه برده اند . پیامبر از شنیدن این خبر خشمگین شد و تصمیم به جنگ گرفت . پرچمه جنگ را به دست علی(ع) داد و خودش لباس جنگ پوشید و همراه با عده ای از مهاجران از مدینه بیرون رفت رسول خدا در ناحیه ای به نام ( سفوان ) سر چاهی توقف کرد و منتظر مشرکان ماند تا با آنان مبارزه کند. چند نفر از یاران خود را هم سواره به جستجوی مشرکان فرستاد تا در آن حوالی بگردند و چون نشانی از دشمنان دیدند . زود خبر بدهند اقامت پیامبر و یارانش در آن ناحیه سه روز طول کشید و چون اثر ونشانی از مشرکان به دست نیامد رسول خدا، سپاه کوچک خود را به مدینه برگرداند . هنوز چیزی از این ماجرا نگذشته بود که عده ای از مردان شرور و ماجرا جوی قریش دست به دست هم دادند و نقشه جنگی را علیه مسلمانان کشیدند از جمله این مردان شرور عتبه و پسرش ولید ، شیبه ، ابو جهل ، ابوالبختری و نوفل پسر خویلد بودند این افراد لشکر بزرگی فراهم کردند که شمار افراد آن به نزدیک هزار حرکت اسب به قصد حمله