گرفته بود . در تمام طول راه به آستین تاشده و سنجاق خورده ی کتش نگاه می کرد . هنوز هم نمی توانست قبول کند که یک دست ندارد . برای هزارمین بار ، خاطره ی آن شب در ذهنش بیدار شد . دلش نمی خواست به آن فکر کند ، اما نمی شد . آن خاطره چون زخمی بر قلبش نشسته بود .
یادش می آمد که با دوستش علی در خانه تنها بود . مادرش رفته بود خانه ی همسایه شان ، و عباس- برادر- هنوز از سر کار بازنگشته بود .
آنها سرگرم مشق نوشتن بودند که ناگهان صدای وحشتناک همراه با موجی از انفجار همه جا را لرزاند . دیگر چیزی نفهمید . نمی دانست چه مدت بی هوش بود؛ اما وقتی به هوش آمد ، از بوی خون و گوشت سوخته ، و از همهمه ی مردم در کوچه ، همه چیز را فهمید . سرش سنگین بود . چشمانش سیاهی می رفت . انگار کوهی از آهن داغ بر روی بدنش گذاشته بودند . سنگینی آوار داشت خرش می کرد .
دلش می خواست فریاد بکشد . اما نمی توانست ،درد راه گلویش را بسته بود .
در آن کشمکش مرگ و زندگی ، صدای شنید ، صدایی آشنا ، صدای دردآلود علی ، که به گوش می رسید . به زحمت تکانی خورد . می خواست نیم خیز شود تا دست علی را بگیرد ، اما دردی کشنده او را بر جای خود میخکوب کرد . فریادی دلخراش کشید و دوباره از حال رفت .
موقعی که به هوش آمد در یکی از بیمارستان تهران بود . مادرش با نگرانی نگاهش می کرد و داداش عباس کنار تختش قدم می زد . از داداش عباس پرسید :
« علی کجاست ؟ » اما جواب نشنید . دوباره پرسید : اما عباس همچنان سکوت کرده بود . قلبش فرو ریخت . چشمان اشک آلود مادر ، شانه های فروافتاده ی داداش عباس ، و سنگینی غمی که اتاق را پر کرده بود ، همه و همه خبر از شهادت علی می دادند .
غم از دست دادن علی آنقدر بزرگ بود که غم قطع شدن دستش را از یادش می برد . آری ، علی به شهادت رسیده بود .
پس از چندی ، عباس به جبهه رفت ، و او ماند و با یک دنیا تنهایی .
اما حکایت رضا با دوستان جدیدش در تهران هنوز ناگفته مانده است . قصه ی خانه ی چوب کبریتی را می توانید به بهای 200 تومان از کتابفروشی های معتبر کودک تهیه کنید و بخوانید تا از ادامه ی ماجرا سردرآورید .
پروانه ها مجهز به نوعی حس مغناطیسی ویژه در بدن خود هستند که هنگام پرواز و مهاجرت آنها را در گروه حفظ می کند و مانع گم شدن پروانه ها می شود . این خاصیت مغناطیسی طبیعی به گفته ی دانشمندان بی ارتباط با خاصیت مغناطیسی زمین نیست .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 279صفحه 33