تبلیغ از ریشه بلغ می‌باشد که چون معنای رسیدن و رساندن در امور غالباً مثبت را دارد، فی حد ذاته امر مثبتی تلقی می شود. چنان‌که پسوندهای آن نیز اکثراً وجه ایجابی دارد مانند دوران بلوغ جسمی، فکری، عقلی، علمی، سیاسی... . همچنین رسالت پیامبران نیز «ابلاغ وحی» قلمداد می گردد. از جمله یکی از سنگین ترین وظایفی که خداوند بر عهده پیامبر اکرم(ص) نهاد، معرفی امیرالمؤمنین(ع) به عنوان «ولی» در روز غدیر بود که در آیه 67 سوره مائده آمده و چنین بیانی دارد که اگر آنچه را به تو نازل کردیم، ابلاغ نکنی، رسالت خود را انجام نداده ای: « یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ». بر این اساس وظیفه هر مسلمانی این نیز هست که مبلغ اصول و ارزش های دینی خود باشد و تبلیغ در امور دینی تا آنجا ارزشی تلقی شده که یکی از وظایفی که حوزه های علمیه برای خود قائل هستند این است که به مناسبت های مختلفی مذهبی طلاب و روحانیونی را برای تبلیغ به شهرها و روستاها اعزام دارند.
در سطح سیاسی نیز گویی امر تبلیغ با ساختار غریزی افراد، گروه‌ها، احزاب و نهایتاً دولت‌ها ممزوج است و بخشی از وقت و امکانات مالی آن‌ها صرف تبلیغ برای نشان دادن لیاقت و کاردانی و یا تفاخر و نشان دادن خود و یا صدور ارزش‌های واقعی یا کاذب خود به دیگران اعم از مردم کشور خود یا دیگر ملت‌ها می‌شود.
در موضوعات اقتصادی اعم از تولید، تجارت و خدمات؛ در غالب کشورها هزینه قابل توجهی صرف انواع تبلیغات می شود و تا آنجا به تبلیغات در این زمینه اهمیت داده شده که در مورد شرکت های آمریکایی ها به طنز می گویند: «آمریکایی ها 10 دلار هزینه تولید می کنند،90 دلار هزینه تبلیغ.» حتی در کشور ما که ادعا داریم از روش کشورهای سرمایه داری متابعت نمی کنیم نیز هزینه تبلیغات در خیابان ها و رسانه‌های عمومی چنان است که زمانی برای یکی از رؤسای صداوسیما به طنز می‌گفتند در هنگام ارائه برنامه های خود گفته: «به مردم قول می‌دهم که در میان پخش آگاهیهای تجاری، برنامه های دیگر و فیلم هم پخش خواهیم کرد!»
امام خمینی(ره) نیز ارزش تبلیغات را به خوبی می دانستند و البته هشدار می دادند که تبلیغات نباید غیر واقعی باشد و بر این معنا هم توجه کامل داشتند که مخالفین اسلام اعم از شرقی و غربی، مخالفین ایران اعم از دشمنان و رقبا، مخالفین جمهوری اسلامی، اعم از سلطنت‌طلب، متحجر، لائیک، مخالفین سیاسی هر دولتی که در جمهوری اسلامی سرکار بیاید، هرکدام متناسب با اهداف خود و موضوعات مبتلابه مردم از وجه منفی دست به تبلیغ خواهد زد و یکی از مسئولیت‌هایی که ایشان برای خود قائل بودند اینکه هرگاه تبلیغاتی به ناحق علیه هر کدام از وجوه فوق‌الذکر انجام شد، آن را خنثی نمایند و از معتقدین به اسلام ناب محمدی نیز چنین انتظاری داشتند.
حال اگر منظور سؤال‌کننده محترم این است که چرا بیگانگان علیه اسلام، علیه ایران، علیه جمهوری اسلامی و علیه نهادهای انقلابی تهاجم تبلیغاتی دارند، واضح است که این نوع تبلیغات جزء امور اگر نه ذاتی، لااقل جزء امور عرضی رفتار سیاسی افراد معمولی است که رشد کافی عقلی ندارند اما خاصیت تبلیغ را خوب می شناسند ولی اگر منظور تبلیغ گروه‌های سیاسی داخلی علیه یکدیگر می باشد، این نیز در امر سیاست موضوعی قابل درک است و البته آنچه قابل درک نیست اینکه کسی خود را مؤمن به مبانی دین، متشرع، انقلابی و در خط امام خمینی(ره) بداند اما برای حذف رقیب خلاف واقع را چنان تبلیغ نماید که بتوان آن را تهاجم تبلیغاتی نام نهاد. و البته یکی از ملاک های خوب برای کشف اینکه چه کسانی در خط امام(ره) و پایبند به اخلاق اسلامی هستند، همین است که بنگریم در نقد رفتار رقیب سیاسی، چگونه عمل و چگونه تبلیغ می کنند.
.
انتهای پیام /*