یکی از ویژگی های بارز امام خمینی (س) پاسداری از برخی سنت ها و نیز برخی سنت شکنی ها بود. جالب آن که در مورد عید نوروز جمع ضدین کرده بودند. به این معنا که لااقل ده سال در هنگام تحویل سال از طریق صدا و سیما با خواندن دعای سال تحویل و عرض تبریک سال نو با ملت ایران سخن می گفتند، که این عمل یعنی پاسداری از سنتی ایرانی در حد عالی و از سویی سنت شکنی محسوب می شد، زیرا بسیاری از روحانیون تنها عید قربان، عید فطر، عید غدیر و میلاد معصومین علیهم السلام را عید می دانستد و از این که یک روحانی نوروز را عید بنامد در شگفت شده و آن را یک سنت شکنی تصور می کردند.
نکته بسیار حائز اهمیت در منظومه اندیشه ای امام خمینی (س) این است که سعی وافر داشتند که هیچ عملی از ایشان غیر اسلامی نباشد. لذا جامعیت اسلام را در این معنا نیز می جستند که هر آن چه عقلانی، عقلایی و علمی است و یا سنت حسنه می باشد را در دایره دین دیده و با نیت قرب الی الله به انجام برسانند. لذا برگزاری عید نوروز اگرچه سنتی باستانی است اما به دلیل سازگاری عمیق آن با مبانی فطری و عقلی، در نگاه حکمای ایرانی– اسلامی، امری است که ارزش آن را دارد تا برای برگزاری آن دعا خوانده شود.
امام خمینی (س) جدای از وظایف دوران رهبری شخصاً نیز از دوران کودکی عید نوروز را گرامی می داشت و پس از ازدواج تا رحلت به آشنایان، فرزندان، نوه ها، خدمت کاران، مسئولین و حتی رفتگر محله مبلغی هر چند ناچیز به عنوان عیدی می پرداخت. همچنین غالباً مبلغ قابل توجهی در اختیار همسرشان قرار می داد تا در روزهای نزدیک عید نوروز برای افراد بی بضاعتی که به آن مرحومه مراجعه می کردند، لباس نو تهیه نماید.
و اما در مورد برخی سنت های دیگر مانند چیدن هفت سین، برگزاری چهارشنبه سوری و سیزده بدر شخصاً شرکت نمی کردند، اما اگر فرزندان ایشان علاقه به برگزاری چینین مراسمی داشتند، معترض آن ها نمی شدند.
.
انتهای پیام /*