باهنر و رجایی شده بودند نخست و زیر و رئیس جمهور این کشور اما از کیا و بیا و جلال و جبروت خبری نبود. اتاقی معمولی بود با دو میز و سماوری که برای خود می جوشید تا چای را برای رفع خستگی شان آماده کند.
امام(س) فرزند زمان خویشتن بود. زمان شناس و انتخابگر بود، «ساکن و منزوی» نبود و همواره با «حرکت» همراه بود. او با پای نهادن بر سر نفس خویش یک سروگردن بالاتر از همه، جهان را از افقی گسترده تر و سطحی رفیع تر از منافع کوتاه مدت گروه های خاص مورد ارزیابی قرار می داد و همواره جلوتر از زمان خویش حرکت می کرد
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.