حوادث ناشی از طوفان شن و برخورد یک هواپیما و یک چرخ بال و کشته شدن 8 نظامی باعث شد نیروهای آمریکایی با شکست و سرافکندگی خاک میهمن عزیزمان را ترک کنند.
امام خمینی (س) در سخنرانی خود در روز ۷ آبان، بر دو اصل «آزادی» و «استقلال» به عنوان دو خواست مشروع و به حق ملت ایران که از قیام ۱۵ خرداد تا به امروز همواره مورد تأکید ایشان و مردم بوده است، تکیه می کنند.
سید مصطفی در دوران مبارزات پدر بزرگوارش چه در مبارزات سال 42 و چه پس از آن تا تبعید و در دوران تبعید در کنار پدر بود؛ و سرانجام پس از 47 سال زندگی پر از تلاش و مبارزه در سحرگاه یکشنبه 1 / 8 / 1356 در نجف به طور ناگهانی و مرموز در خانه خود درگذشت و پیکرش پس از انتقال به کربلا و غسل با آب فرات و طواف بر گرد حرم حضرت حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع)، در نجف در ایوان مطهر حضرت علی(ع) مجاور قبر علامه حلی به خاک سپرده شد.
روزهای پایانی مهرماه ۵۷ در حالی سپری می شود که مردم تظاهرکننده در سراسر کشور، در شعارهای خود، فریاد «اللّه اکبر ـ خمینی رهبر» سر می دهند و «استقلال، آزادی ـ جمهوری اسلامی» را طلب می کنند و همین شعارها توسط خبرنگاران اعزامی به خبرگزاریهای بزرگ جهان مخابره می شود.
ازطرف رئیس جمهور فرانسه، پیام آوردند که اگر بخواهید در فرانسه بمانید حق صحبت کردن علیه دستگاه شاه را ندارید؛ حق مصاحبه هم ندارید. امام بلافاصله دکتر حبیبی را صدا کرد تا به آنها بگوید که: ما فکر می کردیم فرانسه کشور آزادی است.
این حادثه در پی موفقیت عملیات ثامن الائمه و شکست حصر آبادان به وقوع پیوست، زمانی که فرماندهان نظامی برای ارائه گزارش این پیروزی به امام، عازم تهران بودند. روزنامه اطلاعات روز هشتم مهر در خبری نوشت: «ساعت ۷ و ۱۵ دقیقه دیشب یک هواپیمای باری به علت نامعلومی در منطقه میدان تیر کهریزک سقوط کرد.
در روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با هجوم ارتش عراق به مرزهای غرب و جنوب و حمله هوایی به چند فرودگاه ایران جنگ تحمیلی ۸ ساله دولت عراق به رهبری صدام حسین علیه ایران آغاز شد.
تبدیل مهره به مهره ای که از اول با اسلحه فریب و ریاکاری وارد میدان شده است به امر شاه، توطئه اغفال ملت و شکستن نهضت اسلامی است.
پس از آغاز جنگ جهانی دوم در ۹ شهریور ۱۳۱۸ برابر با اول سپتامبر ۱۹۳۹، ایران بی طرفی خود را اعلام کرد، اما به دلیل گستردگی مرز ایران با اتحاد جماهیر شوروی و درگیری با آلمان این بی طرفی ناپایدار بود. این چنین بود که در روز ۳ شهریور ۱۳۲۰ ارتش متفقین به بهانه حضور جاسوسان آلمانی وارد خاک ایران شد. نیروهای شوروی از شمال و شرق و نیروهای بریتانیایی از جنوب و غرب، از زمین و هوا به ایران حمله کردند و ...
ما را چه رسد که با این قلمهای شکسته و بیانهای نارسا در وصف شهیدان و جانبازان و مفقودان و اسیرانی که در جهاد فی سبیل الله جان خود را فدا کرده و یا سلامت خویش را از دست داده اند یا به دست دشمنان اسلام اسیر شده اند مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم.
اولین حکومت نظامی در دوران انقلاب اسلامی، در شهر اصفهان شکل گرفت. مقررات حکومت نظامی پیرو نشست شورای تأمینی استان اصفهان در روز ۲۰ مرداد ۱۳۵۷ مصادف با ششمین روز از ماه مبارک رمضان به اجرا درآمد و اولین اعلامیه های حکومت نظامی توسط سرلشکر رضاناجی فرماندار نظامی اصفهان و حومه به اجرا گذارده شد.
حمایت گسترده علما و روحانیون از مرجعیت امام خمینی(س) و صدور بیانیه های متعدد به ویژه در مرداد ماه سال های ۴۲ و ۴۳ رویداد بی سابقه ای در تاریخ مرجعیت بود.
علی رغم تمامی تدابیر امنیتی پیش بینی ها و پیشگیری های دامنه دار و همه جانبه، هنوز ساعتی از آزادی امام نگذشته بود که خبر آن برق آسا در سراسر تهران انعکاس یافت و همانند بمب صدا کرد و تهران را تکان داد. مردم فداکار و وفادار مرکز، یکباره از جا کنده شدند و سیل جمعیت به سوی داوودیه سرازیر شد، راه تهران ـ داوودیه و تهران ـ قلهک به علت ازدیاد ناگهانی وسایل نقلیه و اتومبیل ها بند آمد و مسأله ترافیک آن، پلیس راهنمایی را با مشکلاتی روبه رو کرد.
واگذاری این تکلیف عظیم و سنگین در آن برهه حساس بر عهده آیت الله طالقانی که زبان گویایی برای بازگو نمودن حقایق داشت، امری خطیر به حساب می آمد. انبوه جمعیتی که در آن روز تکبیر گویان به نماز جمعه هجوم آوردند، در واقع سنگ بنای یکی از مهمترین عوامل حفظ و تداوم انقلاب بود و از آن پس نماز جمعه در کوران حوادث و بویژه در رابطه با پشتیبانی همه جانبه جنگ تحمیلی، نقشی بسیار ارزنده و انسانی ایفا کرد.
«و اکنون شما، ای فقهای شورای خبرگان و ای برگزیدگان ملت ستمدیده در طول تاریخ شاهنشاهی و ستمشاهی، مسئولیتی را قبول فرمودید که در رأس همه مسئولیتهاست؛ و آغاز به کاری کردید که سرنوشت اسلام و ملت رنجدیده و شهید داده و داغدیده گرو آن است. تاریخ و نسل های آینده درباره شما قضاوت خواهند کرد، و اولیاء بزرگ خدا ناظر آرا، و اعمال شما می باشند.»
ننگتان باد ای تفاله های شیطان، و عارتان باد ای خودفروختگان به جنایتکاران بین المللی که در سوراخ ها خزیده و در مقابل ملتی که در برابر ابرقدرتها برخاسته است، به خرابکاری های جاهلانه پرداخته اید. عیب بزرگ شما و هوادارانتان آن است که نه از اسلام و قدرت معنوی آن و نه از ملت مسلمان و انگیزه فداکاری او اطلاعی دارید.
امیدوارم به همین زودی با فرزند عزیزت سرور ما و رهبر جوانان متدین و غیور شیعه جناب آقای مصطفی خمینی مدظله به ایران و حوزه علمیه را روشن و عزیز کنید و تا جسم بی جان متلاشی نشده روح و روانش بخشید.
مقامات عراقی به ظاهر برای کسب اجازه از حضرت امام برای بازداشت آقا مصطفی به حضور ایشان رسیدند و چون با منطق کوبنده حضرت امام مواجه شدند، به بازداشت آقا مصطفی و انتقال وی به بغداد در روز 21 خرداد 1348 اقدام کردند.
سخنان امام خمینی همچون پتکی بر روح شاه فرود آمد. شاه فرمان خاموش کردن صدای قیام را صادر کرد. نخست جمع زیادی از یاران امام خمینی در شامگاه ۱۴ خرداد دستگیر و سحرگاه پانزده خرداد ۴۲ صدها کماندوی اعزامی از مرکز، منزل حضرت امام را محاصره کردند و ایشان را در حالی که مشغول نماز شب بود دستگیر و سراسیمه به تهران برده و زندانی کردند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.