فریاد رس ناله‌ی درویش تویی‌آرامی بخش این دل ریش تویی‌طوفان فزاینده مرا غرق نمودیادآور راه کشتی خویش تویی12 اسفند 1363□ قصاید
تا کوس «اَنَاالْحَق» بزنی خودخواهی‌در سِرّ هویَّتَش، تو ناآگاهی‌بردار حجاب «خویشتن» از سر راهبا بودن آن، هنوز اندر راهی‌اردیبهشت 1363
فرّخ روزی که فارغ از خویش شوی‌از هر دو جهان گذشته، درویش شوی‌طُغیان کُنی و خرمن هستی سوزی«یا حق» گویان، رسته ز هر کیش شوی12 اسفند 1363
بردار حجاب تا جمالش بینی‌تا طلعت ذات بی مثالش بینی‌خُفّاش! ز جلد خویشتن بیرون آی‌تا جلوه‌‌ی خورشید جلالش بینی‌بهمن 1363
طوطی صفتی و لافِ عرفان بزنی‌ای مور! دم از تخت «سُلیمان» بزنی«فرهاد» ندیده‌ای و «شیرین» گشتی«یاسر» ...
تا منصوری لاف «اَنَا الحَقّ» بزنی‌نادیده جمال دوست غوغا فکنی«دک» کن «جبل» خودی خود، چون موسی‌ٰتا جلوه کند جمال او بی ...
گر نیست شوی کوس «اَنَالحق» نزنی‌با دعوی‌‌پوچ خود مُعلّق نزنی‌تا خود بینی تو، مشرکی بیش نه ای‌بی خود بشوی که لاف مُطلق ...
این فلسفه را که علم اعلی‌ٰ خوانی‌برتر ز علوم دیگرش می‌‌دانی‌خاری ز ره سالک عاشق نگرفتهر چند به عرش اعظمش بنشانی.اردیبهشت 1363
در محفل دوست نیست، جُز دود و دمی‌در حلقه‌ی صوفیان نه «لا» نه «نعمی»گر شادی و غم می‌‌طلبی بیرون شواینجا نتوان یافت نه ...
در هیچ دلی نیست بجز تو هوسی‌ما را نبود به غیر تو دادرسی‌کس نیست که عشق تو ندارد در دلباشد که به فریاد دل ما برسی.بهمن 1363
فاطی! اگر از طارُم اعلی گُذری‌از خاک گُذشته، از ثُریّا گُذری‌هیهات، که تا اسیر دیو نفسی‌از راه «دَنی‌ٰ» سوی «تَدَلّی‌ٰ» ...
ای دوست! به روی دوست بگشای دری‌صاحب نظرا! به مستمندان نظری‌ما بی خبرانیم ز منزلگه عشقای با خبر! از بی خبر آور خبری.اسفند 1363
ای دیده! نگر رُخش به هر بام و دری‌ای گوش! صداش بشنو از هر گذری‌ای عشق! بیاب یار را در همه جاای عقل! ببند دیده‌ی بی خبری.اسفند 1363
عاشق نشدی، اگر که نامی داری‌دیوانه نه‌ای، اگر پیامی داری‌مستی نچشیده‌ای اگر هوش، تو راستما را بنواز تا که جامی داری.بهمن 1363
فارغ اگر از هر دو جهان گردیدی‌از دیده‌ی این و آن نهان گردیدی‌طومار وجود را به هم پیچیدی‌‌یار از پس پرده ها عیان گردیدی.اسفند 1363
از دیده‌ی عاشقان نهان کی بودی؟فرزانه‌ی من! جُدا ز جان کی بودی؟طوفان غمت ریشه‌ی هستی بر کندیارا! تو بُریده از روان ...
غیر از در دوست در جهان کی یابی؟جز او، به زمین و آسمان کی یابی؟او نور زمین و آسمانها باشدقرآن گوید، چنان نشان کی یابی؟
ای دوست! به عشق تو دُچاریم همهدر یاد رُخ تو داغداریم همهگر دور کُنی یا بپذیری ما رادر کوی غم تو پایداریم همه.بهمن 1363