نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با خبرنگاران درباره توقیف امیر عباس هویدا و مسائل دیگر
‏‏‏دولت نظامی تأثیری در مسائل ایران ندارد، بلکه در ازدیاد ناراحتیها و اعتصابات و‏‎ ‎‏تظاهرات، نقش اساسی دارد. لذا پس از تشکیل حکومت نظامی، مسائل بدین صورت‏‎ ‎‏که ملاحظه می کنید تشدید شده است. چنانچه توقیف هویدا هم اثری ندارد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۱۰ – ۴۱۲

***

نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با مجله هفتگی «آمستردام نیوروو هلند» درباره حکومت اسلامی
اهم پیام:
در نظام اسلامی، زن به عنوان یک انسان می تواند مشارکت فعال با مردان در بنای جامعۀ‏‎ ‎‏اسلامی داشته باشد ولی نه به صورت یک شیء. نه او حق دارد خود را به چنین حدی‏‎ ‎‏تنزل دهد و نه مردان حق دارند که به او چنین بیندیشند. و در مورد آنچه را که به نام‏‎ ‎‏تفریحات شناخته شده است، اسلام با هر چیزی که انسان را به پوچی و از خود بیگانه‏‎ ‎‏شدن می کشاند، مبارزه می کند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۱۳ - ۴۱۴

***

نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با رادیو ـ تلویزیون هلند درباره اوضاع ایران
اهم پیام:
ما نیروی مختلفی نداریم. ملت ایران به تمام معنی بپا خاسته است که حق خودش را‏‎ ‎‏مطالبه کند. و آنهایی که وابسته به شاه هستند و از او جیره خواری می کنند، آنها می شود‏‎ ‎‏مختلف باشند، تا با یک سیاست هماهنگی پیدا کنند. ملت ایران یکپارچه است و هر‏‎ ‎‏شخصی که با خواست ملت ایران مخالفت کند، خائن است.‏
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۱۵ - ۴۱۶

***

نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ سخنرانی در جمع جوانان فرانسوی (اسلام جوابگوی نیازهای بشری)
اهم بیانات:
حکومت اسلام و شخص اول، که خلیفه است بر مسلمین و به منزلۀ سلطان است‏‎ ‎‏نسبت به مسلمین، زندگی عادی اش از افراد طبقۀ سه پایین تر و با مردم، با همین طبقۀ فقرا،‏‎ ‎‏همدرجه در زندگی هستند؛ و عدالت اجتماعی و عدالتهایی که اجرا می کند اسلام به‏‎ ‎‏مصلحت تمام طبقات، سابقه در بشر ندارد. حکومت اسلام مثل حکومتهای دیگر از قبیل‏‎ ‎‏سلاطین، از قبیل رؤسای جمهوری نیست. حاکم اسلام حاکمی است که در بین مردم، در‏‎ ‎‏همان مسجد کوچک مدینه می آمد جلوس می کرد و آنهایی که مقدرات مملکت‏‎ ‎‏دستشان بود، مثل سایر طبقات مردم در مسجد اجتماع می کردند؛ و طوری بود‏‎ ‎‏اجتماعشان که کسی که از خارج می آمد نمی فهمید که کی رئیس مملکت است.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۱۷ - ۴۱۹

***

نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج (شاه، مجرم واقعی است)
اهم بیانات:
تمام این حرفها و تمام این نیرنگها برای این است که خوب، احتمال ـ ولو درصدِ‏‎ ‎‏احتمالْ یک احتمال، ولو در هزار احتمال یک احتمال ـ اینها احتمال می دهند که مردم را‏‎ ‎‏مثلاً یک بازی بدهند، ولو آن طبقۀ مثلاً متعارف مردم را بازی بدهند لکن ما می بینیم که‏‎ ‎‏مردم بازی نمی خورند. همین حالا که هم آن شریک جرمها را گرفته است و هم آن نطق‏‎ ‎‏را هی مکرراً می گویند گذاشته است و شنیدند و خوب ما هم شنیدیم این نطقها را، و هم‏‎ ‎‏نطق آن نخست وزیر نظامی، آن را هم ما شنیدیم که گفته است، هم سرنیزۀ آقایان و همۀ‏‎ ‎‏چیزها، هم حملۀ به مردم و هم ریختن توی بیمارستان و درِ بیمارستان را شکستن و در‏‎ ‎‏توی بیمارستان آدم کشتن، و هم حمام قم که سه نفر را به واسطۀ گاز خفه کرده اند، و هم‏‎ ‎‏همدان و هم همه جا، باز همان حرفها و همان انقلابات و همان اعتصابات و همان صداها‏‎ ‎‏هست، و نمی شود نباشد.‏
همین آقا حالا آمده مقابل ملت و باز توبه می کند و عرضِ اخلاص می کند به همۀ‏‎ ‎‏طبقات ملت که ما اشتباهاتی کردیم! خوب، دیگر از این به بعد اشتباه نمی کنیم! خوب،‏‎ ‎‏اگر اشتباه کردی چرا حالا دوباره می کشی؟ اگر شما تصدیق داری که اشتباه کردی، از‏‎ ‎‏آدمکشی اشتباه بیشتر می شود؟! از جوانهای مردم را کشتن، از زنهای مردم را کشتن‏‎ ‎‏دیگر اشتباه بالاتر داری تو؟! اگر اعتراف داری که شما اشتباه کردی و می گویی‏‎ ‎‏می خواهم برگردم از این اشتباهات، دیگر اینها تکرار نمی شود، اگر اینطور است، خوب‏‎ ‎‏برگرد از اشتباهات خود. تو که می گویی می خواهم برگردم از اشتباه، مردم چطور باور‏‎ ‎‏کنند؟ تو می گویی اشتباه کردم و الآن داری آدم می کشی! مگر امکان دارد که نظامی‏‎ ‎‏بدون اجازۀ این آدمْ آدم بکشد؟ چه داعی دارند آنها آدم بکشند برای خاطر یک کسی‏‎ ‎‏دیگر؟
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۲۰ - ۴۲۸

***

قم، ۱۳۵۸_ حکم به دادستان کل انقلاب (عفو جمعی از محکومین دادگاه های انقلاب)


‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

جناب آقای دادستان کل انقلاب اسلامی ایران‏
به مناسبت حلول عید سعید غدیر ـ مبدأ نصب امامت امت ـ تمام کسانی که در‏‎ ‎‏دادگاههای انقلابی جرمهای آنان طوری بوده که کمتر از دوسال محکوم به حبس‏‎ ‎‏شده اند مورد عفو قرار گیرند. دستور دهید به پرونده های آنان به اسرع وقت رسیدگی و‏‎ ‎‏آنان را آزاد کنند. لازم است به شکرانۀ این نعمت از خطاهای خود در پیشگاه خداوند‏‎ ‎‏متعال توبه کنند.‏


‏‏۱۸ ذی الحجة الحرام ۹۹‏
‏‏روح الله الموسوی الخمینی


‏‎ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۱، ص ۱۹

***

جماران، ۱۳۶۱_ حکم عفو جمعی از محکومین به رئیس دیوان عالی کشور
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۸۹

***

. انتهای پیام /*