تمامی ذات موجودات و خواست‌ها و اراده‌ها و آثار ‏و حرکات از شئون ذات حق و صفت او و سایه مشیّت و اراده او و همگی بروز نور و ‏‎ ‎‏تجلی او و لشکریان او و درجات قدرتش هستند. در عین حال، حق حق است و خلق ‏‎ ‎‏خلق و حق تعالی در آن‌ها ظاهر و آنان مرتبه ظهور اویند:‏

ظهور تو به من است و وجود من از تو       ولسـت تظهـر لولای لم اکن لولاک

‏پس، هر کس افعال را به گمان تنزیه و تقدیس پروردگار به خلق نسبت دهد و خداوند ‏‎ ‎‏را از آن برکنار بداند قاصر است و در حق خود و خدا ستم کرده از حق محجوب و از ‏‎ ‎‏درگاه پروردگار رانده شده است.

ترجمه فارسی شرح دعای سحر، صفحه ۱۰۴

. انتهای پیام /*