مادامی که انسان در حجاب خود هست، نمی تواند این قرآن را‏ که نور است و به حسب فرمایش خود قرآن نور است، نور را کسانی که در حجاب هستند‏‎ ‎‏و پشت حجابهای زیاد هستند، نمی توانند ادراک کنند، گمان می کنند که می توانند؛ لکن‏‎ ‎‏نمی توانند. تا انسان از حجاب بسیار ظلمانی خود خارج نشود، تا گرفتار هواهای نفسانی‏‎ ‎‏است، تا گرفتار خود بینیهاست، تا گرفتار چیزهایی است که در باطن نفس خود ایجاد‏‎ ‎‏کرده است از ظلماتی که ‏بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ‏ است، لیاقت پیدا نمی کند که این نور الهی در قلب‏‎ ‎‏او منعکس بشود. کسانی که بخواهند قرآن را بفهمند و محتوای قرآن را، نه صورت نازل‏‎ ‎‏کوچکش را، محتوای قرآن را بفهمند و طوری باشد که هر چه قرائت کنند بالا بروند و هر‏‎ ‎‏چه قرائت کنند به مبدأ نور و مبدأ اعلی نزدیک شوند، این نمی شود الاّ اینکه حجابها‏‎ ‎‏برداشته بشود و «تو خود حجاب خودی» باید از میان برداری این حجاب را، تا بتوانی‏‎ ‎‏این نور را به آن طور که هست و انسان لایق است برای ادراک او، ادراک کنی.

صحیفه امام، ج۱۴، صص:۳۸۸-۳۸۹

. انتهای پیام /*