حبی که کور میکند

حبّ مفرط به یک روشی اسباب این می شود که خود آن کسی‏‎ ‎‏که حبّ دارد توجهی به این ندارد که از مبدأ حبّ دارد این مطلب صادر می شود و این‏‎ ‎‏مطلب حق نیست؛ مطلبی است که از راه حبّ است. و خواه یا ناخواه این نظر، نظر صائب‏‎ ‎‏نیست. انسان خودش را نمی تواند بشناسد به این زودیها؛ انسان تا آخر عمرش، تا آن‏‎ ‎‏وقتی که از این دنیا خارج می شود، گرفتار یک مسائلی در باطن خودش هست که خودش‏‎ ‎‏هم نمی تواند بفهمد. باید عرضه کند خودش را انسان به کسانی که بی نظر هستند.

صحیفه امام جلد ۱۴ ص ۳۶۶