وقایع و اتفاقاتی که منجر به واقعه کشتار در فیضیه در دوم فروردین 1342 شد، حضرت آیت‌الله العظمی سیدمحسن حکیم از مراجع بزرگ نجف را بر آن داشت تا به منظور حفظ جان علما و کیان حوزه‌ها در 14 فروردین طی تلگرافی پیشنهاد مهاجرت دسته‌جمعی علمای حوزه قم به عتبات عالیات را مطرح نماید. شاه با تهدید علما آنها را از پاسخ دهی منع کرد، اما جهت‌گیری حضرت امام در این مورد و پاسخ آن بزرگوار به آیت‌الله حکیم در 23 فروردین 1342 یکی از شاهکارهای مبتنی بر عزت و هوشیاری حضرت امام(س) و نشانگر بینش درخشان سیاسی وی در رهبری مبارزه است. (روزنگار زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی، ص 31)
نجف، حضرت آیت اللَّه حکیم- دامت برکاته و عَلت کلمتُه
تلگراف محترم در تسلیت فاجعه عظمى موجب تشکر گردید. امید است با وحدت کلمه علماى اعلام اسلام و مراجع وقت- کثّر اللَّه أمثالهم- حفظ استقلال مملکت و قطع دست اجانب را نموده، از حریم اسلام و قرآن کریم دفاع کرده، نگذاریم دست خیانت به احکام مسلّمه اسلام دراز شود.
ما مى دانیم با هجرت مراجع و علماى اعلام- أعلَى اللَّه کلمتَهم «1»- مرکز بزرگ تشیع در پرتگاه هلاکت افتاده و به دامن کفر و زندقه کشیده خواهد شد، و برادران ایمانى عزیز ما در شکنجه و عذاب الیم واقع خواهند شد. ما مى دانیم با این هجرت، تغییرات و تحولات عظیمى روى خواهد داد که ما از آن بیمناکیم. ما عجالتاً در این آتش سوزان به سر برده و با خطرهاى جانى صبر نموده، از حقوق اسلام و مسلمین و از حریم قرآن و استقلال مملکت اسلام دفاع مى کنیم؛ و تا سر حد امکان مراکز روحانیت را حفظ نموده، امر به آرامش و سکوت مى نماییم؛ مگر آنکه دستگاه جبار راهى را بخواهد طى کند که ما را ناگزیر به مطالبى کند که به خداى تبارک و تعالى از آن پناه مى بریم.
این جانب دست اخلاص خود را به سوى جمیع مسلمین، خصوصاً علماى اعلام و مراجع عظام- أطال اللَّه بقاءَهم «2»- دراز کرده، و از عموم طبقات براى صیانت احکام اسلام و استقلال ممالک اسلامى استمداد مى کنم. و اطمینان دارم با وحدت کلمه مسلمین، سیَّما علماى اعلام، صفوف اجانب و مخالفین درهم شکسته، و هیچ گاه به فکر تجاوز به ممالک اسلامى نخواهند افتاد. ما تکلیف الهى خود را ان شاء اللَّه ادا خواهیم کرد؛ و به إحدى الْحُسْنَیَیْن «3» نایل خواهیم شد: یا قطع دست خائنین از حریم اسلام و قرآن کریم؛ و یا جوار رحمت حق جلّ و علا: إِنِّى لَا أَرَى الموتَ إِلَّا سَعَادةً و لَا الحَیاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً «4». اینک دستگاه جبار براى اطفاى نور حق به هر وسیله در کوشش است. و اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَو کَرِهَ الکَافِرُونَ «5»
روح اللَّه الموسوی الخمینى
(1) خداوند، کلام آنان را بلندمرتبه گرداند.
(2) خداوند، عمر آنان را زیاد کند.
(3) اشاره به آیه 52 سوره توبه: یکى از دو پیروزى یا پیروزى ظاهرى یا شهادت، که آن نیز فوزى عظیم است].
(4) بحار الأنوار، ج 75، ص 117. از فرمایشات امام حسین( ع):« مرگ را جز سعادت؛ و زندگى با ظالمان را جز ننگ نمى بینم».
(5) سوره صف، آیه 8:« خداوند نور خود را تمام و کامل نگاه مى دارد، هر چند کافران خوش ندارند».
(صحیفه امام، ج1، ص: 182 و 183)
.
انتهای پیام /*