برای من بسیار این موضوع افتخارانگیز است که از نظر علمی قسمت عمده تلمذ من خدمت امام بزرگوار بود. حدود نه سال در بحث های فقه و اصول شرکت کردم و از محضر ایشان کامل استفاده نمودم. از طرف دیگر از همان روزی که امام بزرگوار مبارزه علیه طاغوت را شروع کردند، من هم بعنوان عضوی از اعضای جامعه مدرسین - که از همان روز اول، قدم به قدم همراه و همگام با امام بودند و در تمامی مراحل پشتیبان و یار و یاور امام بودند - این افتخار را داشتم و جداً به این معنی واقعاً افتخار می کنم.
امام بزرگوار یک موجود استثنائی در تاریخ بود. یعنی اگر مجموعه فضائل و خصوصیات و ویژگیهای امام را روی هم رفته حساب بکنیم در تاریخ اگر ایشان بی نظیر نبودند، مسلم کم نظیر بودند. ایشان درهر بعدی سعی می کردند و استعداد این معنی را داشتند که به مرحله عالیه در آن مقام، خودشان را برسانند. چه درمسائل علمی، چه در مسائل اجتماعی و چه در مسائل سیاسی .ما وقتی که در مباحث و کلاسهای علمی امام شرکت می کردیم با اینکه خوب به لحاظ آشنائی که با پدرم داشتند و روابط صمیمانه ای که بینشان بود و به لحاظ ارتباط نزدیکی که من با مرحوم آقای حاج آقا مصطفی داشتم، به خیلی از خصوصیات واقف بودم؛ و در عین حال لازم بود که خدمت ایشان تلمذ بکنم تا به عمق فضائل امام واقف بشوم.
دربحث ایشان وقتی که انسان شرکت می کرد اصولاً می توانیم این نکته را درباره امام بگوییم که ایشان هم در جهات علمی مواج بود، هم در جهات سیاسی - اجتماعی مطرح بود. ایشان درهمه موارد به ریشه ها و اساس مسائل نگاه می کردند و به شاخ و برگها و به جزئیات مسائل خیلی توجه نداشتند و برای آنها ارزشی قائل نبودند. اساس مسائل را مورد نقد و انتقاد قرار می دادند و برای آن منبع ثمرات آثار را مرتب می کردند .در مسائل سیاسی هم دیدیم که ایشان وقتی که مبارزه را شروع کردند مبارزه را روی جنبه فرعی متمرکز نکردند. فرمودند باید با ریشه مبارزه کرد ریشه همه این فسادها، ریشه همه این بدبختی ها حکومت طاغوت است . باید این حکومت از بین برود. ریشه بدبختی ها از بین برود و به جای آن حکومت اسلامی جایگزین بشود. درحقیقت این یک مبنای عمومی در همه کارهای امام بود؛ درهمه جهات این مبنای امام بود که ریشه ای برخورد می کردند و اگر اساس را فاسد می دیدند عملاً، معتقد بودند که باید متحول بشود و همین طور هم بود. ویژگیهای تکوینی در امام وجود داشت یک ویژگیهایی که بر اثر خودسازی و ریاضت نه آن معنای فاسدی که برای ریاضت در اذهان هست، ریاضت به معنای مبارزه با نفس، مبارزه با خواهشهای نفسانی، همانطور که خود ایشان در کلماتشان در مباحث اخلاقی شان در سخنرانی‌هایشان خودم می شنیدم که می فرمودند: (اَعدی عَدُوِّکَ نَفسُکَ الَّتی بَینَ جَنبَیک) دشمن ترین دشمنان تو همان نفسی است که در اختیار توست و یا در اختیار آن هستی یعنی سلطه نفس و پاسخ گوئی مثبت به خواهشهای نفسانی انسان را به وادی سقوط و تباهی می کشاند و در مقابل، مبارزه با نفس و مبارزه با این دشمن و پاسخ منفی به خواسته های او دادن، انسان را بالا می برد و رشد می دهد و جداً امام بزرگوار در این مرحله که ما از آن تعبیر به خودسازی و مبارزه با نفس می کنیم و به تعبیر رسول خدا(ص)، جهاد اکبر، بسیار موفق بودند.
منبع: خاطره ای از زبان مرحوم حضرت آیت الله فاضل لنکرانی (ره)