امام رضا علیه السلام می فرمایند:
«إن کُنتَ بَاکِیاً لِشَی ءٍ فَابکِ لِلحُسَین علیه السلام. اگر می خواهی بر چیزی گریان باشی، بر امام حسین علیه السلام گریه کن.
***
مرحوم حجت الاسلام کوثری ذاکر اهل بیت علیهماالسلام و مداح معروف قم که سال ها در محضر امام روضه خوانده اند، می گفتند: پس از شهادت حاج آقا مصطفی وارد نجف شدم. نزدیکان امام به ویژه مرحوم آقای اشراقی به من گفتند: «بعد از فوت حاج آقا مصطفی امام اصلاً گریه نکرده اند و این حالت از نظر روانی درست نیست... کاری کن که امام گریه کند».
وقتی به خدمتشان رسیدیم، در نظرم بود روضۀ امام حسین را هم در آخر تسلیت عرض کنم. من روضه را با آیۀ شریفه «وَمَن یَخرُج مِن بَیتِهِ مُهاجِراً إلی الله ِ و رَسُولِهِ...» شروع کردم و بعد تسلیت گفتم. همه حاضران شروع به گریه کردند. من نیز گریه می کردم. هرچه نام مرحوم حاج آقا مصطفی را بردم، و جای خالی ایشان را متذکر شدم، تا با آهنگ حزین امام را منقلب کنم، بلکه در عزای پسر اشک بریزد، امام تغییر حالت ندادند و همچنان ساکت بودند. روضه را ادامه دادم و گفتم: آهِ صاحب درد را باشد اثر. اماما! شما حالا به سوز دل امام حسین علیه السلام خوب واقف شدید که بر بالین حضرت علی اکبر فرمودند: «عَلی الدُّینا بَعدَک العَفا»، تا به اسم امام حسین رسیدم، امام گریه کردند و آنچنان شدید گریه می کردند که شانه هایشان بالا و پایین می رفت.
(منبع: سبزتر از سبز؛ ص ۴۷ -۴۸).
.
انتهای پیام /*